رنگین شدن خانه دکتر نادعلیان در هرمز با خاک های رنگی

همزمان با بیست و پنجمین جشنواره محیطی در بهمن ماه 1388 هنرمندان شرکت کننده حال مرکزی خانه، اتاق شرقی، بخشی از حیاط و سر در ورودی را رنگ آمیزی کردند. برای رنگین شده خانه اغلب از خاکهای رنگی جزیره هرمز استفاده شد.

 

دانشجوی هنر در حال رنگ آمیزی دیوارهای هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
دانشجوی هنر در حال رنگ آمیزی دیوارهای هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388

 

هنرمند در حال رنگ آمیزی دیوارهای هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
هنرمند در حال رنگ آمیزی دیوارهای هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388

 

دیوارهای نقاشی شده هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
دیوارهای نقاشی شده هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388

 

دیوارهای نقاشی شده هنرمندسرای مرکز هنر پردیس قبل و بعد از نقاشی، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
دیوارهای نقاشی شده هنرمندسرای مرکز هنر پردیس قبل و بعد از نقاشی، جزیره هرمز، بهمن سال 1388

برای ساختن رنگ از خاک های رنگی هرمز از فن آوری نانو نیز بهره گرفته شد.  محلول  پلی لاتیس که حاصل پژوهش در زمینه نانو است با خاکهای رنگی و مواد چسبنده مخلوط شدند.
این محلول را در نوروز 1388 یکی از پژوهشگران ارشد بیو فیزیک پارک علم و فناوری دانشگاه تهران در اختیار من قرار داده بودند و برای ساخت مجسمه های شنی استفاده شد.  ترکیب این محلول با خاکهای رنگی تا حدودی به تثبیت آن کمک می نماید اما مهم تر از آن از رقیق بودن و آبکی بودن رنگ می کاهد و کشش آن را بیشتر می نماید. به همین دلیل پوشش خوبی ایجاد شدند. این تجربه ها به روش های گوناگون ادامه پیدا کرد.  از مزایای این روش این است که کاملا زیست سازگار با محیط بود.

محل زندگی متا در سال تهران آپارتمانی در جمال زاده تهران. به درخواست همسرم حدود سال 1386 با رنگ های مختلف رنگ آمیزی شدند.
محل زندگی متا در سال تهران آپارتمانی در جمال زاده تهران. به درخواست همسرم حدود سال 1386 با رنگ های مختلف رنگ آمیزی شدند.

قبل از این تجربه در تهران آپارتمانی که در آن سال زندگی می کردیم را با رنگ های مختلف رنگ آمیزی کرده بودیم.

نقاشی مار بر روی دیوارهای هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388 در قسمتی که سیم برق دیده می شد ، بدون اینکه پوشانیده شود تبدیل به روزده مار شد.
نقاشی مار بر روی دیوارهای هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388 در قسمتی که سیم برق دیده می شد ، بدون اینکه پوشانیده شود تبدیل به روزده مار شد.

احمد نادعلیان در حال نقاشی مار بر روی دیوارهای هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
احمد نادعلیان در حال نقاشی مار بر روی دیوارهای هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388

 

در زمان اسکان اولین گروه از هنرمندان خانه بی رنگ بود. بخشی از رویداد هنر محیطی رنگ آمیزی خانه بود.

حضور و زندگی هنرمندان در هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388 چند سال بعد این محل به موزه و نگارخانه تبدیل شد.
حضور و زندگی هنرمندان در هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388 چند سال بعد این محل به موزه و نگارخانه تبدیل شد.

اولین بومگردی در جزیره هرمز برای گردشگران

تولد گردشگری در جزیره هرمز، اولین سفرخانه ها و بومگردی ها

 

حضور و زندگی هنرمندان در هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388 چند سال بعد این محل به موزه و نگارخانه تبدیل شد.
حضور و زندگی هنرمندان در هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388 چند سال بعد این محل به موزه و نگارخانه تبدیل شد.

 

احمد نادعلیان در حال نقاشی بر روی دیوارهای هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388 حضور اهالی و هنرمندان جزیره هرمز در کنار هنرمندان ساکن در هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
احمد نادعلیان در حال نقاشی بر روی دیوارهای هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388 حضور اهالی و هنرمندان جزیره هرمز در کنار هنرمندان ساکن در هنرمندسرای مرکز هنر پردیس.
نقاشی بر روی دیوار سرویس بهداشتی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
نقاشی بر روی دیوار سرویس بهداشتی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
نوشته های روی دیوار سرویس بهداشتی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
نوشته های روی دیوار سرویس بهداشتی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
نقاشی بر روی سر در ورودی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
نقاشی بر روی سر در ورودی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388

هنر محیطی یا هنر محیط سازی

این تردید توسط دوستان پیش آمد که آیا عملی که اتفاق افتاد محیطی بود یا نه.   سال قبل در یاداشتی این سوال ها را مطرح کرده بودم. آیا محیطی ترجمه درست Environment   است؟ و  آیا هنر Environment  با هنر Environmental   یکی است؟   سوالی که مطرح کردم بدون پاسخ ماند.  هیچوقت دیر نیست ماهی را هر وقت به داخل آب بیاندازیم تازه است.   حالا به بهانه هنرمند سرای پردیس در هرمز تفاوت این دو را مطرح می نمایم.   بررسی این موضوع اهمیت دارد که چه اتفاقی در حال شکل گرفتن است.
با کنکاش در فرهنگ های لغت تخصصی هنر غربی می توان به  چنین تعریفی دسترسی پیدا نمود که : هنر محیط و یا هنر محیط سازی به هنری اشاره می شود که در آن یک فضای بزرگ که می تواند محصور باشد دستکاری و یا خلق می شود که اغلب نه تنها مخاطب را در بر می گیرد بلکه فضای پیرامون او را جذب می نماید.
قبل از فضا سازی در هنرمند سرا و کار کردن با خاک های رنگی هرمز، رنگ های فضای محل سکونت خانواده ام در تهران را اینگونه انتخاب کردم.  احساسم این است در چنین فضایی نقاشی ما را احاطه می کند. محیط تیدیل به بوم می شود.
طراحی معماری خصوصا معماری چشم انداز (منظر) نیز ممکن است اعتبار هنر محیط را کسب نمایند اگر چه این واژه معمولا به کارهای هنری اشاره دارد.
به معنی دقیق کلمه بین اسم که  Environment محیط باشد و صفت که Environmental   محیطی باشد تفاوت وجود دارد. در هنر Environment   محیط ما میتوانیم در محیط شهری و یا داخل یک فضای معماری آن را ایجاد نمائیم. اما در روند چند دهه گذشته واژه هنر محیطی بیشتر به جریانی اطلاق می شود که فضای طبیعی و رویکردی مسائل زیست محیطی آن اهمیت دارند.   اگرچه در بعضی از منابع ممکن است هنر محیط، هنر محیطی و هنر زمینی همسان تلقی شوند.
تعریفی که استاد روئین پاکباز در فرهنگ لغت خود به آن اشاره دارند بیشتر با تعریف هنر محیط منطبق است.
شاید هنرمند سرای ما هنر محیط سازی باشد.  این مسئله مهم است که ضرورت آن وجود داشته است و حالا چنین فرزندی متولد شده است.

هنر محیطی یا هنر محیط ساختن

بسیاری از هنرمندان به سراغ خانه هایی می روند که تخریب خواهد شد. پس از اجرای چیدمان و تهیه مستندات نگران تخریب آثارشان نیستند. اما اینجا ویرانه ای بود که قرار است زنده بماند.   ما محلی را تغییر کار بری داده ایم که روزگار ی خانه و بعد پاتوق افراد بزهکار بوده است.

خط خطی های کودکان بر روی دیوار در سمت شرقی سالن اصلی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
خط خطی های کودکان بر روی دیوار در سمت شرقی سالن اصلی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388

بر روی دیوار در سمت شرقی سالن اصلی خانه خط خطی هایی بود که متعلق به کودکان بود. آنها محفوظ ماندند. در سمت دیگر بر روی دیوار مثل اسم نسرین به عنوان یادگاری نوشته شده بود. یاداشت تلفن کنار گاز و چرکی بالای گاز نیز پاک نشدند.

 

یاداشت تلفن کنار گاز و چرکی بالای جایی که گاز آشپزخانه وجود داشته است. سمت جنوبی سالن اصلی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388

خانواده ای که قبلا آنجا زندگی می کردند از دیوار به عنوان دفتر یاداشت استفاده می کردند
قسمتهایی را حفظ کردیم. اینجا قسمتی ار گوشه حال مرکزی است که گویا در کنار این دیوار گاز وجود داشته است.  چربی و غبار بر روی بافت سیمانی فضای عجیبی را ایجاد کرده بود.
قسمت های در بالای این مکان وجود دارد که یک منظره را تداعی می کرد. آن را به همان صورتی که بود محفوظ نگاه داشتم

اثر خانم شهرناز زرکش و عکس کودکانی که زمانی در خانه زندگی می کردند. سمت شرقی سالن اصلی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388
اثر خانم شهرناز زرکش و عکس کودکانی که زمانی در خانه زندگی می کردند. سمت شرقی سالن اصلی هنرمندسرای مرکز هنر پردیس، جزیره هرمز، بهمن سال 1388

مجددا تاکید می نمایم که این خانه که سال قبل در همین زمان پاتوق افراد بزهکار بوده است و حالا یک مکان فرهنگی محسوب می شود.  شاید به نوعی یک خانه و بافت پیرامون آن بازیافت شده است. اگر چه ما نیازمندم که دوباره هنر بازیافت را برای خودمان شناسایی کنیم.
علاوه بر این به کنار گیری رنگهای طبیعی نیز نباید فراموش شود. رنگهایی که مستقیما از طبیعت اقتباس شده اند رنگ و بوی خاص خود را دارا هستند.  من شخصا عجله ندارم اثری که شکل گرفته است را هنر محیط و یا محیطی تلقی کنم. مسیر آینده آن نوع آن را مشخص می کند.
شکل گیری اینجا و هنرمند سرا شدنش یک آرزوی دشوار بود
خیلی دشوار به نظر می رسید
من فکر می کنم رسیدن به آب، کشت و زراعت در زمین کویری بی آب و علف ارزش دارد نه در جایی آباد.
آرزو داشتم که این خانه به یکی از بهترین خانه های هرمز تبدیل شود.
همیشه به این فکر می کردم که آیا یک محیط به  آدمها  اعتبار می بخشد و یا اینکه عمل ما می تواند به یک فضا اعتبار و ارزش بدهد.
از همه دوستانی که با حضورشان در جشنواره و حمایت آنها برای تامین تجهیزات آن و مهم تر هنری که به محیط آن هدیه دادند تشکر می نمایم.
انسان در تعامل با محیط زندگی می کند. قبل از اینکه محیطی به ما جهت دهد ما محیطمان را می سازیم.

 

یک هفته پس از جشنواره یک گروه هنری برای دو شب در هنرمند سرا ساکن شدند و یکی دیگر از اطاق های شرقی را نقاشی کردند. تا یک سال بعد آن هنرمندان و گاهی گردشگران می آمدند و برای رنگ گرفتن خانه کمک می کردند.

 

در یک هفته ای که بیشتر از سایر دوستان در هرمز ماندم. هر روز ظهر دانش آموزان هرمزی در خانه را می زدند که سرویس بهداشتی ما را ببینند!  از همه هنرمندانی که چنین شادمانی را فراهم کردند تشکر می نمایم
در یک هفته ای که بیشتر از سایر دوستان در هرمز ماندم. هر روز ظهر دانش آموزان هرمزی در خانه را می زدند که سرویس بهداشتی ما را ببینند!  از همه هنرمندانی که چنین شادمانی را فراهم کردند تشکر می نمایم

هر روز ظهر دانش آموزان هرمزی در خانه را می زدند که سرویس بهداشتی ما را ببینند! برای بازدید از هنرمند سرا ورودیه تعیین کردم.  آقای شیرخانی به اتفاق دو نفر از بستگان خودشان از مجموعه بازدید کردند. آنها اولین افرادی بودند که برای بازدید از هنرمند سرا ورودیه پرداخت کردند.

پس از رویداد هنر محیطی یکی از اتاق های بزرگ به یک زوج جوان اجاره داده شد. مبلغ قرارداد ماهی سی هزار تومان بود. آنها آنجا زندگی می کردند.  در روزهای بعد و پس از مراجعت من به تهران با راهنمایی حسن دریا پیما گروه های گردشگر از مجموعه بازدید می نمایند. هزینه ورودیه ها به خانواده ای تعلق می گرفت که در آنجا ساکن بودند. زیرا تمیز نگه داشتن فضا و قبول مزاحمت دیگران نباید بی مزد باقی بماند. در ایام نوروز طرح هنرمند سرا توسعه پیدا کرد. تدریجا محیط متروکه تبدیل به خانه ای شد که نشانه های تمامی شیرینی ها و تلخی های زندگی در آن وجود داشت.

ادامه دارد.

Views: 3

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *