استفاده از متن و عکسهای نادعلیان در سایت های دیگر ممنوع است.
در زمان برگزاری کارگاه هنر محیطی در بسیاری از موارد با پیشنهاد یک بستر یا ماده جمع را به مشارکت دعوت کردم. در کنار آن گاهی سعی می کردم با چاپ مهر استوانه ای و خاک سرخ جزیره هرمز، تجربیات جدیدی در حوزه هنر محیطی و هنر بدن را به صورت شخصی دنبال کنم. عصر روز 13 دیماه 1385 در همان محل سنگ مرغان با مهر استوانه ای بر روی ماسه ها کار چاپ انجام می دادم.
زمانیکه در طیبعت کار می کنیم همه کارها از ابتدا قابل پیش بینی نیست. باید اتفاقات را مدیریت کرد. از اینکه در کنار چاپ ماهی ها رد پای خودم را می دیدم هیجان زده بودم.
چاپ نقش ماهی با مهر استوانه ای، احمد نادعلیان، جزیره هرمز- سنگ مرغان، عصر روز 13 دیماه 1385
چاپ روی ماسه با استفاده از مهر استوانه ای ام را در صبح روز 15 دیماه در ساحل بندر عباس ادامه دادم. نقشهایی را در یک مسیر طولانی ایجاد کردم. در زمان انجام این کار تنها بودم . محل اسکان من در ساختمان اداره ارشاد بود. از آنجا صبح زود پیاده آمدم و در کنار ساحل کار کردم.
و در پایان مهر استوانه ای خود را که دارای نقش ماهی بود در ساحل دریا رها کردم تا شاید نصیب یک صیاد شود! چیزی جز یک گنج آشکار نبود.
در کنار ساحل متوجه شدم که صیادی دمپایی خود را در کنار یک سنگ زیر ماسه ها پنهان کرد. زمانیکه صیاد به داخل رفت من ماسه ها را کنار زدم و دمپایی را دیدم- از آن عکس گرفتم و دوباره آن را پنهان کردم. این عمل برای من یادآور گنجهای پنهان بود که سنگ هایم را در طبیعت پنهان می کردم.
همیشه هر اتفاقی در طبیعت می تواند من را به شکل گیری مفهوم جدیدی دعوت کند. با دیدن این وضعیت رد کفش ها، به تمثیلی از مداخله انسان در طبیعت تبدیل شدند.
بالا آمدن آب و زدوده شدن نقش های ماهی ها من و رد پای انسان نیز می توانست به چرخه تجدید پذیری طبیعت اشاره داشته باشد.
بر خلاف کار با خاک های رنگی که در بلند مدت نتیجه بد زیست محیطی به همراه داشت کار چاپ بر روی ماسه سازگار ترین نوع آن بود. اگرچه نباید فراموش کرد دیده شدن جزیره و اهمیت یافتن آن مدیون به کارگیری خاک های رنگی در آثار هنری بوده است.
در روز 14 دیماه بعد از ظهر کارگاه به صورت رسمی به پایان رسیده بود. پیش بینی کرده بودم که زمانیکه کارگاه تمام شد برای دو روز در منطقه بمانم. به هنرمندان پیشنهاد دادم که کارگاه ادامه پیدا کند و هنرمندان شرکت کننده هم استقبال کردند. چون در عمل به دلیل صمیمیتی که ایجاد شده بود بسیاری از آنها دوست داشتند بیشتر من را ببینند. در ساحل “مغ ناخا” بندر عباس دستها و چهره ای هنرمندان و چند مخاطب داوطلب را نقاشی کردم.
همچنین با استفاده از خاک هرمز رنگ سنگهای مجاور خزه های سبز تقویت شدند.
حنایی که امروزه در داخل قیف قرار می گیرد اغلب ترکیب مواد شیمیایی دارد. این تجربه برای کارمندانی که سفر می کنند و نمی خواهند نقش بر دستشان بماند می تواند جایگزین باشد. تجربه نشان داده است که حساسیت پوستی ایجاد نخواهد کرد. در جزیره هرمز این عمل بین گردشگران تبدیل به امر رایج شده است.
این عکس در ساحل بندر عباس به عنوان یک تصویر شاخص برای گزارش کارگاه مجسمه شنی و صخره ای در خبرنامه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان منتشر شده است.
رویکرد من در به کارگیری خاک سرخ الزاما متمایل به افراد با پوشش های سنتی نبود. بلکه برای جوان های امروزی هم پیشنهاد داشتم.
روز پانردهم دیماه به جزیره شیخ اندر آبی رفتیم. گزارش آن را جداگانه خواهم نوشت.
ادامه دارد
Views: 9