هنر بازیافت: استفاده احمد نادعلیان از روزنامه ها و مجله ها برای تولید اثر هنر هنری

گاهی افراد نا آگاه در جزیره هرمز عنوان می‌کنند که زمانیکه جزیره هرمز شناخته شد، دکتر نادعلیان به جزیره هرمز آمد. او با جزیره هرمز معروف شد و در سال‌هایی که اینجا زندگی کرده است پول خوبی به جیب زده است. این نگاه در میان هنرمندان و کنشگران دیگر نقاط ایران وجود نداشته است. چون همه هنرمندان احمد نادعلیان را قبل از اینکه به جزیره هرمز برود می‌شناختند.

منتخبی از کتاب‌ها و مجلات بین‌المللی در لینک زبر موجود است.

معرفی کارهای احمد نادعلیان در کتاب ها و مجلات بین المللی

منتخبی از مصاحبه ای احمد نادعلیان با روزنامه ها و مجلات ایرانی

گفتگو ها با احمد نادعلیان در مجلات و رونامه های ایران

احمد نادعلیان پس از بازگشت از اروپا در دهه اول فعالیت خود اغلب در حوزه هنرهای محیطی کار می کرد. خبرنگاران برای خبرگزاری های کارهایش را گزارش می کردند. بسیاری از آنها برای روزنامه‌ها و مجله‌ها با احمد نادعلیان مصاحبه می کردند. او به عنوان اثر هنری آنها بازیافت کرده و در فضای مجازی منتشر کرد. دلیل بازتاب وسیع کار او در این بود که هنری که او دوست داشت رسانه محور بود و علاوه بر وب سایت شخصی مجله الکترونیک داشت.

هنر بازیافت: استفاده احمد نادعلیان از روزنامه ها و مجله ها برای تولید اثر هنر هنری

همتراز با پیشگامان هنر زمین و همتراز با زمین …

هنر بازیافت با اول بار در نمایشگاهی در نگارخانه لاله معرفی شد. در آن نمایشگاه که عنوان آن بازیافت بود من تعدادی دانشجویانم نمایشگاه داشتیم.

اغلب آثار هنری من در دهه اول بازگشت از اروپا واسطه به مکان معین بودند. به طور مشخص آنها در مکان‌های شهری و طبیعی پراکنده هستند. گاهی اوقات آنها از شهرها و مردم دور بودند. بعضی از آثار من میرا و روند آنها اهمیت دارد. در نتیجه من اغلب به‌واسطه عکاسی، ویدئو و متون توصیفی آثار دور از مخاطبم را ثبت کردم.

به عنوان یک هنرمند محیطی من به اینترنت بسیار وابسته هستم. همانطور که می‌توان دید من مستندات کارهایم را در شبکه اینترنت منتشر می‌نمایم.

بسیاری از شبکه‌های خبری تمام جزئیات کارهایم را پیگیری می‌کنند. در گزارش‌هایشان آنها هدف و مفهوم آثارم را توصیف می‌کنند. خبرنگارانی که برای روزنامه‌ها کار می‌کنند به کرات با من مصاحبه کردند. این گفتگوها همه در روزنامه‌ها منتشر شدند و بخش وسیعی از جامعه ایرانی با کار من آشنا هستند.

با تشکر از همه عزیزانی که این خبرها را تهیه و مخابره کردند و این گفتگو را انجام دادند.

روزنامه‌ها در ایران فقط برای خواندن نیستند، بلکه مردم به طور سنتی از آنها برای نیات متفاوتی استفاده می‌کنند. به جای بازیافت آنها، فروشندگان مغازه‌ها از آنها برای بسته بندی سبزیجات، غذا و دیگر کالاها مثل پارچه‌ها نیز استفاده می‌کنند.

در بسیاری از موارد زمانیکه کارگران و یا دانشجویان غذایشان را می‌خورند روزنامه همچنین به جای سفره استفاده می‌شود. برای بعضی از مردم برگه‌ای است که سطح یا قفسه‌ای را با آن می‌پوشانند و یا به نوعی از آن برای پوشش پنجره‌ها استفاده می‌کنند که فضای درونی دیده نشود. بعضی از زنان خانه دار از آنها برای پاک کردن شیشه‌های پنجره استفاده می‌کنند و دیگر مردم نیز زمانیکه سبزی یا ماهی و … پاک می‌کنند از آنها به عنوان بستر یک بار مصرف استفاده می‌کنند.

در نتیجه، روزنامه در ایران استفاده‌های جایگزین بسیاری دارد. آنها همه جا دیده می‌شوند. نوع استفاده آنها به‌وسیله مردم واقعاً ورای فقط خواندن مفاهیم آنهاست.

به صورت اتفاقی من تصاویر کارهای هنریم را دیدم که برای بسته بندی چیزی استفاده شده‌اند. این لحظه‌ای الهام بخش برای بازیافت روزنامه‌ها بود که بتوانم با استفاده از آنها آثار هنری به وجود آورم. من کاربرد روزنامه‌ها در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنم را تجسم کردم. معمولاً اشیائی که با تصویر ترکیب شده‌اند و متن فارسی آنها معنا و داستان جدیدی را آشکار می‌سازند. قصد من بازیافت روزنامه در این بستر فرهنگی بود که به عنوان ماده‌ای برای کارهای هنری و مفهوم جدید مورد استفاده قرار گیرند. بدین‌سان مطالب و هنری میرا مانا و جاودانه می‌شوند. قصد من باز گرداندن روزنامه‌ها به بستر فرهنگی‌شان است.