English
مجسمه‌های احمد نادعلیان که به مفاهیم مادر، کودک، جنین، زایش و اسطوره‌های فرهنگی در واقع ترکیبی از نمادهای باستانی و مفاهیم ارجاع به مسائل معاصر دارند. آنها با نمادهایی از بدن انسان، به‌ویژه در قالب الهه‌های مادر و اشکال نمادین زنانه همراه هستند.
در این آثار، او مفاهیم اسطوره‌ای را با توجه به فضای فرهنگی و تاریخی کشورش ایران منعکس کرده است. بعضی از مجسمه‌های احمد نادعلیان به‌ویژه در قالب سه‌بعدی و کنده نگاری شده علاوه بر ارجاع به زخم دیده شدن زنان در اساطیر و باورهای باستانی و ادیان بازتابی از مفاهیم عمیق اجتماعی، فرهنگی و زیست‌محیطی هستند. علاوه بر این الهه‌های زخمی با مفاهیم مادر و طبیعت مرتبط هستند. در این آثار، زن به‌عنوان نماد زمین و مادر طبیعت تصویر می‌شود که در عین آسیب‌دیدگی، پیوندی عمیق با حیات و موجودیت خود دارد.
مادر، کودک و جنین:
در بسیاری از آثار نادعلیان، موضوع مادر و کودک به‌عنوان نمادهایی از آغاز حیات و پیوند عمیق میان انسان‌ها و طبیعت به تصویر کشیده می‌شود. این آثار اغلب به‌صورت حجاری‌های سه‌بعدی و نقش‌برجسته‌هایی با تاکید بر فرم‌های زنانه و بدن مادر و کودک به‌ویژه جنین و مراحل مختلف زایش طراحی شده‌اند.
این آثار به‌ویژه به “زایش مهر” الهام گرفته از اسطوره‌های میترا اشاره دارند. در اسطوره‌های میترا، مهر الهه‌ای است که نماد زایش، زندگی و نور است و در داستان‌های ایرانی و هندواروپایی این الهه به‌عنوان یک نیروی مولد و حیاتی شناخته می‌شود. در مجسمه‌های نادعلیان، زایش مهر به‌عنوان فرآیند تولد و بازسازی، نه تنها در سطح فردی بلکه در سطح اجتماعی و فرهنگی نیز برجسته می‌شود. این مجسمه‌ها مادر را به‌عنوان نماد زندگی و رشد، و کودک یا جنین را به‌عنوان نویدبخش آینده و تداوم نسل‌ها نشان می‌دهند.
دوقلوها و اسطوره زوران (ثنویت):
در اسطوره‌های ایرانی، مفاهیم ثنویت یا دوگانگی به‌ویژه در اساطیر زرتشتی و در تعامل با نیروهای خیر و شر، نور و تاریکی و دیگر جفت‌های متضاد به‌شدت برجسته است. این دوقلوها در اسطوره‌های زرتشتی به‌عنوان تجسم دو نیروی مکمل که به‌طور همزمان در طبیعت و جهان در حال تقابل و تعامل هستند، شناخته می‌شوند.
نادعلیان در آثار خود، این نمادهای دوقلو را در قالب‌های مجسمه‌ای به‌صورت جفت‌هایی که مکمل یکدیگر هستند، می‌آورد. این دوگانگی در آثار او به‌عنوان اشاره به جنبه‌های متضاد و در عین حال مکمل بشر، طبیعت و جهان است. در برخی از آثار، این دوگانگی به‌طور خاص با استفاده از نمادهای زنانه یا دوقلوهایی که در حال تعامل یا حتی تقابل با یکدیگر هستند، به‌طور هنرمندانه تجسم می‌یابد.
آناهیتا، الهه آب و باروری:
آناهیتا یکی از الهه‌های بزرگ و باستانی ایران است که در اسطوره‌های زرتشتی به‌عنوان الهه آب، باروری، عشق و زیبایی شناخته می‌شود. آناهیتا نماد پاکی، رحمت و نیروی حیات‌بخش است که در اساطیر ایرانی به‌ویژه در باروری زمین و آب‌های پاک و زایش جدید نقش پررنگی دارد. نادعلیان در آثار خود با الهام از آناهیتا، نمادهایی از آب و زایش را به‌ویژه در ارتباط با طبیعت و چرخه‌های زندگی انسان‌ها به تصویر می‌کشد.
مجسمه‌های او با نمادهای آناهیتا، ترکیب‌شده با تصاویر زنانه و طبیعت، مفاهیم باروری، زندگی و بازسازی را به‌طور عمیق‌تری منتقل می‌کنند. این آثار به‌طور خاص به ارتباط انسان با طبیعت، و به‌ویژه آب، به‌عنوان منبع حیات و بازسازی اشاره دارند. آناهیتا در آثار نادعلیان به‌عنوان نماد قدرت‌های طبیعت و زندگی، به‌ویژه در مفاهیم مادر و زایش، و با بهره‌گیری از مواد طبیعی مانند خاک، سنگ و چوب به نمایش درمی‌آید.
زوج نحستین، مجسمه سنگی، احمد نادعلیان،
احمد نادعلیان، الهه زخمی، حجاری بر سنگ، جابجا شده از طبیعت به نگارخانه
احمد نادعلیان، الهه زخمی، حجاری بر سنگ، جابجا شده از طبیعت به نگارخانه
در مجموع، مجسمه‌های احمد نادعلیان به‌ویژه آن‌هایی که به مفاهیم مادر، کودک، جنین، زایش مهر، دوقلوها و آناهیتا پرداخته‌اند، در واقع یک پیوند عمیق میان اسطوره‌های ایرانی و مفاهیم زیست‌محیطی و اجتماعی ایجاد می‌کنند. او با استفاده از مواد طبیعی و فرم‌های ساده و نمادین، مفاهیم پیچیده‌ای از طبیعت، زن و قدرت‌های زیست‌محیطی را به‌طور هنری و فلسفی به تصویر می‌کشد. این آثار نه تنها جنبه‌های اسطوره‌ای و فرهنگی را به نمایش می‌گذارند، بلکه نگاهی به آینده، تحول و بازسازی از طریق آفرینش و زایش نیز دارند.
Views: 1