نگارخانه مهرهای استوانه ای کوچک احمد نادعلیان

مهرهای نادعلیان ریشه در مهرهای باستانی ایران، به‌ویژه مهرهای استوانه‌ای و مسطح دوران ایلامی، عیلامی و هخامنشی دارند. مهرهای کهن حامل نمادهای مذهبی یا اسطوره‌ای بودند (مثل خدایان، حیوانات مقدس، پادشاهان) بودند. نادعلیان پس از دیدن نمونه هاب گلی و سنگی در موزهای مختلف دنیا از آنها الهام گرفت. کارهای نادعلیان صرفاً بازآفرینی تاریخی نیستند، بلکه مهرهای جدید را در بستر وابعاد مختلف اجرا کرد. از نشانه‌های کهن برای بیان مفاهیم نو مانند صلح، دوستی، محیط زیست و همزیستی فرهنگی بهره برد. در واقع، نادعلیان باستان‌شناسی فرهنگی را به هنر معاصر پیوند می‌دهد و عمل مهر زدن بر ماسه‌ها را نوعی آیین و بازآفرینی میراث کهن در بستر طبیعت می‌داند. در گذشته کارکرد مهر بیشتر اداری و شخصی بود (نشانه‌ی مالکیت، قدرت یا مشروعیت)، اما در آثار نادعلیان کارکرد نمادین و هنری دارد. او مهر را به ابزار گفت‌وگو و مشارکت فرهنگی تبدیل کرده است.

در مهرهای او ترکیبی از نقش‌های زیر دیده می‌شود: داستان های عاشقانه ادبی ، اسطوره پیدایش زوج نخستین، زنانگی، نمادهای زنانه و باروری (الهه‌ها، دوشیزگان، مادر زمین) در آب ، ماهی، پرنده و مار به‌عنوان عناصر طبیعی و اسطوره‌ای، چهره‌های خیالی، در برخی موارد کلمات به زبان های مختلف مثل انگلیسی و ژاپنی اجرا شده اند. این نقش‌ها در مجموع بیانی از پیوند انسان، طبیعت و اسطوره در هنر معاصر ایران‌ هستند.