احمد نادعلیان نقاشی های خیالی را با استفاده از جوهر ماهی مرکب شروع کرد. اما حالا از انواع پودر و مواد چسبنده مختلف استفاده می کند. این نقاشی های انتزاعی و خیالی هستند و فقط گاهی در آنها پیکره اضافه شده اند. آنها بر روی زمینه سفید یا زرد اجرا شده اند. این بخش از آثار احمد نادعلیان از دورههای نسبتاً کمتر شناختهشده اما بسیار تأملبرانگیز کار اوست. نقاشیهایی که با جوهر ماهی مرکب (Ink of Squid / Sepia) اجرا شدهاند، بخشی از تجربههای خیالی، انتزاعی و شاعرانهی او هستند که در آنها، مرز میان طبیعت، خیال و ناخودآگاه بهطرز ظریفی درهم تنیده شدند.
آغاز تجربه با جوهر ماهی مرکب
نادعلیان در برخی از یادداشتهای خود و در پستهای اینستاگرامی اشاره کرده است که برای نقاشیهای جدیدش از جوهر بهدستآمده از ماهی مرکب استفاده کرده است. این جوهر سیاهمایه، طبیعی و زنده است و رنگی سیاه دارد. استفاده از آن، ادامهی مسیر او در زیستهنر (Eco-Art) است؛ زیرا نادعلیان از منابع طبیعی و زیستی استفاده می کند و نه از رنگهای شیمیایی کارخانهای کمتر استفاده می کند



ویژگیهای بصری و مفهومی آثار
این نقاشیها انتزاعی و خیالپردازانهاند. نادعلیان در آنها به دنبال بازنمایی مستقیم واقعیت نیست، بلکه سعی دارد حرکت، جریان و روح ماده را ثبت کند. در اغلب موارد، پیکره یا شکل مشخصی در کار نیست، اما در برخی آثار، ردی از پیکر انسان یا حیوان بهطور ضمنی و محو دیده میشود. گویی از دل جوهر و لکهها سر برمیآوردند و دوباره در مهی از رنگ محو میشوند.
زمینهها معمولاً سفید یا زرد مایل به خاکی هستند، که یادآور کاغذهای قدیمی یا پارچۀ طبیعی است. این پسزمینهها، فضایی روشن و مراقبهگونه ایجاد میکنند، در حالی که لکهها و خطوط تیره، نوعی تنش و حرکت در درون آن پدید میآورند.
جوهر ماهی مرکب به عنوان استعاره
در تاریخ هنر، جوهر ماهی مرکب معمولاً با مفاهیمی چون عمق دریا، تاریکی، و ناخودآگاه طبیعی مرتبط است. نادعلیان با استفاده از این جوهر، بهنوعی به منشأ حیاتی و رازآمیز ماده بازمیگردد — جوهر موجودی دریایی که برای دفاع، سایهای از خود در آب پخش میکند. در آثار او، این جوهر به جوهر خیال و حافظه تبدیل میشود: رنگی که مینویسد، پنهان میکند، و در عین حال آشکار میسازد.
پیوند با هنر مراقبه و خیالپردازی
این نقاشیها با روحیهی دروننگر و مراقبهای نادعلیان همخواناند. او بارها در نوشتهها و آثارش از مفاهیمی مانند «رویا»، «تجربهی خیال»، و «پیوند میان ذهن و طبیعت» سخن گفته است. در واقع، این آثار ادامهی همان مسیر است که در پروژههای محیطیاش دنبال میکرد، اما اینبار در سطحی درونیتر و ذهنیتر.




جایگاه در کارنامه هنری او
اگر آثار نادعلیان در هرمز، پلور و جزایر جنوب را «بیرونی» بدانیم — یعنی آثاری که در طبیعت و با مشارکت جامعه خلق میشوند —
این نقاشیهای جوهری را میتوان «درونی» دانست: جایی که هنرمند با مواد طبیعی، اما در خلوت ذهن خویش، جهانی از رویا، ماده و حرکت را میآفریند.
Views: 1
English
