English
احمد نادعلیان در سال هایی که جزیره هرمز و قشم زندگی می کرد بر روی نقشمایه هایی که از زنان و دختران می خواست اجرا کنند نقاشی تنجام داد. نمونه‌های شاخص هنر مشارکتی و جامعه‌محور در ایران به‌شمار می‌رود. در این پروژه‌ها، نادعلیان کوشیده است تا زنان محلی را از نقش تماشاگر یا دستیار، به جایگاه خالق و هم‌هنرمند ارتقا دهد.
یکی از دلایلی که چهره ها را خود او نقاشی می کرد این بود که در باور مردم اهل سنت شافعی مقیم روستاهای قشم نقاشی موجود زنده گناه محسوب می شود. ازاینرو او بر بستر گل ها چهره های زنان را نقاشی کرد.
در برخی از این فعالیت‌ها، او با زنان جزیره قشم همکاری کرد تا نقوش سنتی، الهام‌گرفته از گل‌ها، گیاهان، و نقش‌های بومی پارچه‌ها و تزئینات محلی را روی سطوح مختلف را روی بوم و پارچه نقاشی کرد.
ویژگی‌های این نقاشی‌های مشترک عبارت‌اند از: نقوش گل و گیاه: این طرح‌ها برگرفته از سنت‌های تزئینی جنوب ایران هستند؛ گاه شبیه به گل‌بوته‌های قلاب‌دوزی و گلدوزی‌های محلی. مشارکت اجتماعی: هدف نادعلیان تنها خلق اثر زیبا نبود، بلکه ایجاد اعتمادبه‌نفس، فرصت دیده‌شدن، و توانمندسازی زنان محلی در قالب کار گروهی و هنری بود.
بعد زیست‌محیطی و فرهنگی: این آثار، در پیوند با طبیعت و فرهنگ بومی شکل گرفته‌اند و نوعی گفت‌وگو میان هنر معاصر و سنت‌های محلی را به نمایش می‌گذارند.
در برخی پروژه‌ها، زنان قشمی با هدایت او نقاشی‌های دیواری با نقوش گلدار در فضاهای عمومی یا کارگاه‌های محلی اجرا کردند. این آثار نه‌تنها جلوه‌ای از زیبایی‌شناسی زنانه و بومی را بازتاب می‌داد، بلکه به عنوان بیانیه‌ای از حضور اجتماعی زنان در فضای عمومی نیز تعبیر می‌شود.
Views: 0