امکان اسکان در اقامتگاه موزه دکتر نادعلیان در جزیره هرمز

از سال قبل تصمیم گرفتیم که محل اقامت هنری ساختمان موزه را دوباره راه اندازی کنیم و علاقمندان بتوانند در مجاورت موزه ساکن شوند. در واقع آنچه که موزه شد ابتدا اولین اقامتگاه یا هاستل در جزیره هرمز بود که در سال ۱۳۸۸ راه اندازی شده بود.‌

حالا یکی از سویت ها آماده شده است و دومی در طبقه بالا به زودی آماده می شود. اگر به دنبال هتل هستید با ما تماس نگیرید. محل اسکان به صورت سوییت در انتهای حیاط موزه وجود دارد و درب مجزا دارد.
مرکز اقامت هنری موزه دکتر نادعلیان در هرمز فقط یک محل خواب نیست؛ بلکه با اسکان در آن‌ می توان با تجربه‌ی هنری و اجتماعی نادعلیان آشنا شد.

اگر افرادی بخواهند بیشتر با هنر زیست مخیطی و هنر اجتماعی آشنا شود، با اسکان در موزه این فرصت را دارند که مستندات طولانی تری را ببینید. با کودکان کارآموز که به موزه می آیند آشنا شوند.‌ علاقمندان می‌توانند در پروژه‌های آموزش کودکان مشارکت کنند. چنین مشارکتی تجربه میدانی و فهم عمیق‌تری از «هنر اجتماعی» فراهم می‌کند.
ما در موزه اطلاعات عمیقی از تحول اجتماعی بیست سال اخیر جامعه داریم. می توان گفت موزه یک مرکز مهم هرمز شناشی است. موزه همه نوع مخاطب دارند و یک مرکز انسان شناسی است.

 

 

 

محل اسکان یک سوییت هست و دارای دو تخت ، یخچال، گاز حمام و سرویس بهداشتی فرنگی است. در حیاط موزه سرویش بهداشتی
در حال حاضر در طبقه پایین فقط ما به صورت یک هاستل میزبان گردشگران و پژوهشگران و هنرمندان خانم هستیم. چون راهنمای موزه ما خانم هستند و از آشپزخانه ، حمام و سرویس آن به صورت مشترک استفاده می کند. تا یک ماه دیگر سویت طبقه دوم آماده می شود و ما می توانیم پذیرای خانواده و یا آقایان باشیم. طبقه بالا در حال حاضر یک تخت دو نفره دارد ولی حمام و آشپزخانه آن آماده نشده است.
برای اطلاع از قیمت اسکان شبانه در واتساپ پیام بدهید و صفحه اینستاگرام خودتان را ارسال کنید.

09391482177

اقامتگاه در قلب بافت محلی قرار دارد.  امکان پژوهش در حوزه هنر معاصر، جامعه محلی ، و گردشگری وجود دارد. افرادی که ساکن می شوند  مستقیم به موزه دسترسی داردند و امکان مشاهده و مطالعه آثار نادعلیان و فرصت گفت‌وگوی روزانه با بازدید کننه ها وجود دارد

در بخش کانی شناسی و خاک هار رنگی شما با ویژگی های زمین شناشی و ارزش های زیبایی شناسانه آن آشنا می شوید. 

نادعلیان در سال های سال های اول زندگی  زمانیکه ساختمان به هنرمند سرا یا همان اقامت هنری (Artist Residency) فعال بود در اتاق شرقی موزه نقاشی می کرد و می خوابید.

امکان تجربه شب مانی در موزه احمد نادعلیان در جزیره هرمز 

در حال حاضر موزه از ساعت 8 شب تا 10 صبح تعطیل می شود. این امکان وجود دارد که افراد ساکن در اقامتگاه شب را در این اتاق بخوابند.

شب‌مانی در اتاقی که احمد نادعلیان سال‌ها در آن زندگی و کار می‌کرد، تنها یک «اقامت» نیست؛ نوعی ورود به لایه‌های یکی از هنرمندان معاصر ایران است. این اتاق در واقع یک فضای زیسته‌ و زنده است؛ جایی که ایده‌ها شکل گرفته‌اند، طرح‌ها آغاز شده‌اند و بسیاری از نخستین گفت‌وگوهای اجتماعی و هنری تاثیر گذار در هرمز در آن روی داده است.

در اتاقی که احمد نادعلیان در گذشته در آن ساکن بوده است، گذر زمان قابل لمس است. برخلاف یک موزه کلاسیک با چیدمان ثابت و نظم، این فضا به‌مرور شکل گرفته است. هر شیء، هر یادگار، هر چیدمان، نشانه‌ای از دوره‌ای از زندگی نادعلیان و مراحل تحول کار اوست. همین انباشت تدریجی، اتاق را شلوغ، چندلایه و رازآلود کرده است؛ دقیقاً همان چیزی که تجربه اقامت را منحصر‌به‌فرد می‌سازد.

چرا شب‌مانی در موزه احمد نادعلیان یک تجربه استثنایی است؟

فضا چگونه است؟

اتاق شبیه یک انبار خاطره است؛ در هر گوشه ابزارها، طرح‌ها، اشیای از سفرها، یادگارهای کارهای اجتماعی، اسناد قدیمی یا عناصر تجربی دیده می‌شود. هیچ چیز تزئینی نیست؛ همه‌چیز واقعی و در اصل خود باقی مانده است. نور، سکوت و بافت قدیمی اتاق، حال‌وهوای یک کارگاه شخصی را حفظ کرده است؛ انگار هنرمند هنوز از آن بیرون نرفته است.

با تعطیلی موزه، اتاق چه حالتی پیدا می‌کند؟

از ساعت ۸ شب تا ۱۰ صبح موزه تعطیل می‌شود. در این بازه، یکی از افراد ساکن اقامتگاه می‌توانند شب را در اتاق احمد نادعلیان و سالن مرکزی بگذرانند. در این ساعات، اتاق از حالت یک فضای بازدید عمومی خارج شده و به اتاق خصوصی یک هنرمند، به همان شکلی که احتمالاً سال‌ها پیش بوده است تبدیل می‌شود.  در سکوت شب، وقتی رفت‌وآمدی در موزه نیست، لایه‌ی زیسته‌ی اتاق آشکار می‌شود: حضور اشیا که انگار تاریخ خود را زمزمه می‌کنند و حس آرامی از این‌که در قلب یک مرکز تحول فرهنگی خوابیده‌اید.

فردی که آنجا ساکن می‌شود تجربه‌ای چندگانه خواهد داشت. به نوعی زیستن در متن تاریخ اجتماعی هرمز معاصر تجربه می شود. این اتاق شاهد آغاز پروژه‌های اجتماعی نادعلیان بود؛ از گفت‌وگو با مردم تا شکل‌گیری ایده‌های توانمندسازی زنان. میهمان در حقیقت در فضایی می‌خوابد که زمانی محل تصمیم‌گیری‌ها و نقطه شروع اتفاق‌های فرهنگی بوده است. تمام اشیای اتاق نشانه‌ی کار و زندگی‌اند. مهمان نه فقط نتیجه آثار را می‌بیند، بلکه در کنار ابزارها، باقی‌مانده‌های پروژه‌ها و عناصر خام الهام قرار می‌گیرد.  این تجربه شبیه خوابیدن در آتلیه‌ی یک هنرمند است، جایی که هنوز نفسِ تولید جاری است.  در شب، اتاق تبدیل به فضایی مراقبه‌گونه می‌شود.  برای بسیاری از مهمانان، به‌خصوص هنرمندان، پژوهشگران و علاقه‌مندان به هنر معاصر، این خلوت یک فرصت است:  برای فهم بهتر مسیر خلاقیت، برای کنکاش در اشیا و اسناد، برای تصور زندگی یک هنرمند در دوره‌ای که امکانات کم بود اما اشتیاق فراوان برای ایجاد فضایی جدید وجود داشته است.

چون اتاق به‌تدریج کامل شده، مهمان به نوعی با «زمان» هم‌خانه می‌شود. هر شیء یک دوره است، و خوابیدن میان این دوره‌ها حسِ زندگی در یک نقشه تاریخی سه‌بعدی را ایجاد می‌کند.  برخلاف موزه‌های رسمی که فاصله‌ای سخت میان اثر و مخاطب ایجاد می‌کنند، اینجا مهمان درون موزه می‌خوابد.  این نزدیکی یک حس صمیمیت و اعتماد ایجاد می‌کند، گویی فرد وارد حریم خصوصی هنر شده باشد. ترکیبی از سکوت، تاریخ، اشیا، هنر، خاطره، و انرژی یک فضای خلاق که همچنان نفس می‌کشد.  این اقامت برای کسانی که با هنر، پژوهش، تجربه‌های اصیل یا فضاهای دارای هویت ارتباط دارند، یک تجربه کم‌نظیر و به‌یادماندنی خواهد بود.  در طول روز میهمانان در سویت هایی انتهای موزه می توانند استراحت کنند، آشپزی کنند و …

 

سویت طبقه دوم

 

 

 

 

 

Views: 6