نقش عمل نقاشانه احمد نادعلیان در شکل گیری تخیل هنری در جزیره هرمز

پیش از حضور احمد نادعلیان نگاه ساکنان هرمز به خاک‌ها و کوه‌های رنگی جزیره هرمز بسیار معمولی بود. هیچ هویت زیبایی شناسانه ای نداشت. گردشگری برای دیدن کوه ها وجود نداشت. هیچ مجسمه و اشکال خیالی در آن دیده نمی شد. بومی ها زمانی که برای صید به اطراف جزیره می رفتند خیلی راحت از کنار آن رد می شدند.

اول بار احمد نادعلیان در سال 1385 برای مدیریت یک کارگاه هنر محیطی از هنرمندان جوان خواست با خاک های رنگی روی زمین نقاشی کنند.

تولد اولین نقاشی ها با خاکی های رنگی هرمز در طبیعت جزیره در روز 13 دیماه 1385

 

عمل نقاشانه در چهارچوب هنرمحیطی ، چیدمان خلق نقاشی‌های بزرگ در طبیعت اجرا شدند. نادعلیان تصویر مرغ افسانه ای مثل سیمرغ را طراحی کرد و به دختران بومی که شاگردش بودند آموزش داد آن را در بزرگ نقاشی کنند. اجرای این اثر موجب شد مردم محلی برای نخستین‌بار به محیط خود به‌عنوان یک نگارخانه طبیعی نگاه کنند.

نقاشی سیمرغ در ابعاد بزرگ و چیمان در طبیعت ، نقاشی ها و کارهای دیجیتالی و بازنشر همه این موارد در رسانه عا و فضای مجازی که ملهم از طبیعت هرمز هستند، چه تاثیری بر نگاه جامعه محلی هرمز و جذابیت طبیعت داشت و در نهایت منجر به نماد شدن جزیره هرمز شد. از طریق مشارکت مستقیم در پروژه‌ها یا تماشای بازنشر آثار، جامعه محلی احساس تعلق و افتخار نسبت به طبیعت خود پیدا کرد.

 

 

نقاشی‌های احمد نادعلیان نه صرفاً بازنمایی طبیعت هرمز، بلکه ادامه‌ی خودِ طبیعت هستند.  در آن‌ها، رنگ از زمین برمی‌خیزد، فرم از جریان طبیعت می‌آید، و معنا از نگاه شاعرانه و اسطوره‌ای هنرمند زاده می‌شود.

پیوند با هنر محیطی

او میان نقاشی و محیط، مرز روشنی قائل نیست. در سال های اول خاکی که در نقاشی استفاده می‌کند، همان ماده‌ای بود که در آثار محیطی‌اش به کار می‌رفت. به این ترتیب، نقاشی‌هایش ادامه‌ای از همان کنش هنری در طبیعت هستند، و نمی توان مرزی بین آنها تعیین کرد.

جایگزینی خاک، پودر سنگ با رنگ های مختلف از سایر نقاط ایران

در سال های زندگی نادعلیان استفاده از خاک رنگی توجیه زیست محیطی داشت. چون مواد طبیعی بودند. در آن زمان گردشگری وجود نداشت. این توجه به خاک یک تیغ دو لبه شد. هم هرمز را معرفی کرد و هم بعد ها به یک تهدید زیست محیطی تبدیل شد.  پس از مدتی  نادعلیان به این نتیجه رسید که ادامه استفاده از خاک هرمز برای نقاشی موجب می شود به محیط  زیست آسیب برساند. یکی از دلایل این بود که فرش خاکی به سنتی سالانه تبدیل شده بود و در کنار آن ریختن خاک در شیشه رایج شده بود.  فکر و ترویج این طرح ارتباطی با نادعلیان نداشت.  سال های زیادی است که او برای نقاشی هایش از خاک های رنگی سایر نقاط ایران، پودرهای رنگی سنگ مناطق مختلف ایران و رنگ های پودری استفاده می نماید. با این وجود حتی نقاشی های جدید تداعی کننده فضای رنگین  و لایه های اسرار آمیز هرمز هستند.

 

 

 

تأثیر بر جذابیت گردشگری و فرهنگی

پرسش بسیار مهمی است، چون در واقع به تأثیر کنش هنری و رسانه‌ای احمد نادعلیان بر تحولات فرهنگی، زیباشناختی و اجتماعی جزیره هرمز اشاره دارد. پاسخ را می‌توان در چند لایه تحلیل کرد: نادعلیان آثارش را نه فقط در بستر فیزیکی جزیره، بلکه از طریق عکس‌ها، ویدیوها و آثار دیجیتال در شبکه‌های اجتماعی و سایت‌های بین‌المللی منتشر کرد. این بازنشر گسترده باعث شد تصویر هرمز از یک جزیره دورافتاده به یک نماد جهانی از هنر محیطی، صلح، و همزیستی انسان و طبیعت تبدیل شود. رسانه‌ها و گردشگران با بازنشر تصاویر، به گسترش این نماد کمک کردند؛ در نتیجه، هنر نادعلیان به رسانه‌ای برای معرفی هویت بصری هرمز بدل شد.

با گسترش این تصویر جدید، جزیره هرمز از مکانی ناشناخته به یکی از مقاصد اصلی گردشگری فرهنگی و هنری ایران تبدیل شد. رنگ‌های خاک، نقاشی‌های طبیعی، و اسطوره‌ ها در ذهن گردشگران به عنوان نماد هرمز نقش بست. این امر اقتصاد محلی را نیز دگرگون کرد؛ فروش صنایع دستی و گردشگری هنری رونق گرفت.

نماد شدن جزیره هرمز

در نهایت، مجموعه‌ای از آثار محیطی، نقاشی‌ها، چیدمان‌ها و بازتاب آن‌ها در رسانه‌ها موجب شد که جزیره هرمز از منظر فرهنگی و هنری هویت نمادین تازه‌ای پیدا کند. امروز خاک‌های رنگی، الهه‌ها و پرنده‌های اسطوره‌ای نه فقط بخشی از طبیعت، بلکه بخشی از حافظه‌ی جمعی مردم هرمز و نماد هنر معاصر ایران هستند.

به‌طور خلاصه، هنر احمد نادعلیان با ترکیب عمل محیطی، نقاشی، هنر دیجیتال و رسانه‌ای شدن آثار، موجب شد مردم محلی و جامعه گسترده‌تر به طبیعت هرمز با نگاهی تازه بنگرند.
او با تبدیل خاک، رنگ و اسطوره به تصویر، طبیعت را به هنر و هنر را به هویت جزیره بدل کرد — فرایندی که در نهایت جزیره هرمز را به نماد رنگ، تخیل و زندگی در ایران و فراتر از آن تبدیل کرد.

تشابه نقاشی های احمد نادعلیان با طبیعت جزیره هرمز در چیست؟

تشابه نقاشی‌های احمد نادعلیان با طبیعت جزیره هرمز در چند سطح قابل مشاهده است — هم از نظر رنگ، بافت و مواد، و هم از نظر مفهوم و نگرش هنری:

رنگ و مواد

نادعلیان در نقاشی‌های خود از خاک‌های رنگی جزیره هرمز استفاده می‌کند. این خاک‌ها، طیف گسترده‌ای از رنگ‌های قرمز، زرد، نارنجی، بنفش، سفید و سیاه دارند. رنگ‌های طبیعی در نقاشی‌های او انعکاسی مستقیم از زمین و کوه‌های رنگی هرمز هستند؛ به گونه‌ای که مرز میان طبیعت و اثر هنری از میان برداشته می‌شود.  در بسیاری از آثار او، خاک و رنگ بخشی از خود طبیعت باقی می‌ماند، نه صرفاً ابزاری برای بازنمایی آن.

فرم و ساختار

خطوط، لکه‌ها و بافت‌های انتزاعی در نقاشی‌های نادعلیان یادآور نقوش زمین‌شناسی، لایه‌های رسوبی و موج‌های طبیعی خاک و سنگ در جزیره هستند.  فرم‌های سیال و ارگانیک در آثار او همان پویایی و جریان طبیعی عناصر در محیط هرمز را بازتاب می‌دهند.

نگاه نمادین و اسطوره‌ای

نادعلیان در رنگ‌ها و نقش‌های جزیره، الهه‌ها، چهره‌ها و موجودات اسطوره‌ای را می‌بیند و در نقاشی‌هایش بازآفرینی می‌کند.  همان‌طور که او در سنگ‌ها چهره‌های پنهان را می‌بیند، در رنگ‌های خاکی نیز نوعی روح و جان طبیعی را جست‌وجو می‌کند.

بنابراین، طبیعت هرمز برای او تنها یک منبع الهام بصری نیست، بلکه او با تخیل و نقاشی موجب می شود خوانش و نگاه آدم ها به طبیعت جزیره هر مز تغییر کند.

 

طبیعت جزیره هرمز

Views: 428