بسیاری از آثار هنری من با عنوان هنر اجتماعی قابل طبقه بندی هستند. اغلب آثار هنر اجتماعی من ابعاد زیست محیطی نیز دارند. اما هنر هنر محیطی الزاما نمی تواند ابعاد اجتماعی آشکاری را داشته باشد.
برای من “بهترین نوع هنر اجتماعی هنری است که با اهدافی انسانی رویکردی اجتماعی دارد، جمع را به مشارکت می گیرد و به دستاوردهای اقتصادی و فرهنگی این هنر در آن اجتماع توجه دارد.”
برای من هنر فقط بیان نیست. شاید بتواند درمان باشد. شاید بتواند شکمی را سیر کند و شاید بتواند نحوه زیستن را تغییر دهد. هنری است که با اهدافی انسانی رویکردی اجتماعی دارد، از قابلیت های هنر برای تغییر جامعه استفاده شود. جمع را به مشارکت می گیرد و به دستاوردهای اقتصادی و فرهنگی این هنر در آن اجتماع توجه دارد. همه اقشار اجتماع می توانند از آن بهره ببرند و به آن دسترسی داشته باشند. آنها یا ارتباط و مشارکت مستقیم دارند و با آن تعامل دارند.
این هنر فقط برای روشنفکران نیست، آنها به عنوان بخشی از مخاطبان من محترم و مورد توجه هستند و از تجربیات و راهنمائی های آنها استفاده می نمایم. پس از سالها کار در طبیعت و اجتماع حالا هنر برای من فقط نمایشی روشنفکرانه نیست، اگرچه آنها نیز به عنوان بخشی از مخاطبان من مورد توجه هستند و از تجربیات و راهنمائی های آنها استفاده می نمایم.
کارهای من در جزیره هرمز با هنر محیطی شروع شد ولی با گذشت زمان رنگ و بوی اجتماعی آن پر رنگ شد. پس از یک دوره برگزاری کارگاه در سالهای آغازین که در جزیره هرمز ساکن شدم، به دنبال یک خلوت شاعرانه بودم. در طبیعت جنوب غربی جزیره هرمز نقاشی می کردم. می خواستم که رفتاری تغزلی داشته باشم.
برای نیازهای اولیه به شهر می آمدم. در آن زمان هیچ غذاخوری وجود نداشت. معمولا زنان در خانه ها برای من غذا درست می کردند. آنجا متوجه اختلاف عمیق بین زیبائی طبیعت و کیفیت زیست مردم آنجا شدم. واقعیت های انسانی و اجتماعی من را بیدار و به دنیای دیگری رهنمون کرد. تصمیم گرفتم که به زنان آموزش دهم که با خاک نقاشی کنند.
کنیز یکی از شاگردان من بود که به او کمک کردم داستان زندگی او بر دیوار خانه اش نقاشی شود.
در سال های اول فعالیت در جزیره هرمز موزه من کانون مهمی بود که زنان در آنجا آموزش می دیدند. آنها فعالیت خود را با نقاشی شروع کردند. اگرچه حالا عمل نقاشی به دلیلایل افزایش گردشگر کم شده است. اما نقاشی به آنها اعتماد به نفس داد. آنها به زنان خلاقی تبدیل شدند که از رسانه ترسی ندارند.
به دلیل میزان زیاد گردشگران بسیاری از زنان به فروشندگی و بومگردی روی آوردند. حاصل نقاشی کردن اعتماد به نفس، خلاقیت در رفتار شغلی، آشنایی با رسانه و مدیریت مشاغل خانگی بوده است. نقاشی توانمندی های آنان را آشکار کرد. دختران و زنان هرمزی بیشترین سهم را در مشاغل گردشگری به عهده دارند.
پس از ده سال کار با جامعه محلی جزیره هرمز از سال 1395 فعالیت های متمرکز من در جزیره قم شروع شد. آموزش پارچه نقاشی و نقاشی روی چوب کهور مهاجم، ساخت ماسک و … از کارهای انجام شده در روستاهای جزیره قشم هستند که هنوز ادامه دارند.
از سال های اول تاسیس هنرمند سرا در جزیره هرمز و پس از تبدیل هنرمندسرا به موزه، همیشه کودکان در موزه ما تردد داشته اند. حالا ما یک کتابخانه خلاق ویژه کودکان داریم.
مطالب مرتبط هنر اجتماعی
Views: 378