فیلم جزیره رنگین خسرو سینایی چگونه در هرمز شکل گرفت؟

برای ساخت فیلم جزیره رنگین خسرو سینایی به همراه همسرشان گیزلا وارگا سینایی در سال 1392 به جزیره هرمز سفر کردند. در بهار سال 1393 فیلم تصویر برداری شد. فیلنامه آن اقتباسی آزاد از زندگی احمد نادعلیان بود. پیشنهاد ساخت فیلم در جزیره هرمز توسط دوست من گیزلا مطرح شد.

آقای سینایی از سال ها قبل برای برگزاری کارگاه و آموزش فیلم سازی به هرمزگان دعوت می شدند. همسر آقای سینایی، گیزلا وارگا سینایی حدود سال های 1378 به هرمزگان (بندرعباس و قشم) سفر کرده بود. حاصل آن مجموعه ای نقاشی بود.  او شیفته سرزمین های غریب است.

 

نقاشی گیزیلا وارگا سینایی، تاثیر گرفته از پوشش زنان هرمزگان و ترکیب با اساطیر
نقاشی گیزیلا وارگا سینایی، تاثیر گرفته از پوشش زنان هرمزگان و ترکیب با اساطیر
نقاشی گیزیلا وارگا سینایی، تاثیر گرفته از پوشش زنان هرمزگان و ترکیب با اساطیر

در دومین سالی که به جزیره هرمز تردد داشتم، پیرو دعوت انجمن هنرهای تجسمی و  اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان  به  همراه خانم گیزیلا وارگا سینایی نقاش و خانم سمیرا سینایی کارگردان و بازیگر  ، عازم بندر عباس شدیم. چهارمین روز دیماه 1386 بود و هوای بندر عباس طوفانی بود. هواپیما در شیراز توقف داشت. چندین ساعت در فرودگاه با گیزیلا و سمیرا سینایی صحبت کردم.  با تاخیر به بندرعباس رفتیم و بعد از یک شب توقف در بندر عباس روز  پنجم دیماه به جزیره هرمز رفتیم.

 

تصویر و اثر خانم گیزلا وارگا سینایی در جشنواره هنر محیطی سال 1386، ساحل نزدیک محیط زیست جزیره هرمز
تصویر و اثر خانم گیزلا وارگا سینایی در جشنواره هنر محیطی سال 1386، ساحل نزدیک محیط زیست جزیره هرمز

جشنواره هنر محیطی خلیج فارس در جزیره هرمز- دیماه 1386

من در انجمن هنرمندان نقاش با خانم سینایی آشنایی داشتم. در این سفر بیشتر خانم سینایی و سمیرا با هنرمندان تجسمی هرمزگان و رابطه کاری من با آنها آشنا شد.

سمیرا سینایی و عقیل دادی در جشنواره هنر محیطی سال 1386، ساحل نزدیک محیط زیست جزیره هرمز
سمیرا سینایی و عقیل دادی در جشنواره هنر محیطی سال 1386، ساحل نزدیک محیط زیست جزیره هرمز

هنرمندان محترم خانم ها گیزیلا وارگا سینایی و توران زندیه همسر استاد غلامحسین نامی در کنار حسن دریاپیما و همسرش شاخه، مرکز هنر پردیس، سال 1390

خانم گزیلا وارگا سینائی (همسر آقای خسرو سینائی) و خانم توران زندیه (همسر آقای غلامحسین نامی)  نیز در سال 1390 به هرمز آمدند. دو نفر از هنرمندان بومی خانم ها فرانه جلالی و معصومه ذاکری آنها را همراهی کردند.  خانم سینائی سالها بر نقاشی از زنان جنوب تمرکز داشته اند. و خانم زندیه سالها در هنرستان هنرهای تجسمی دختران تدریس داشته اند و در زمینه کلاژ کار می کنند. در این سفر آنها با هنر زنان هرمز آشنا شدند. آنها چند روزی میهمان ما بودند.

حضور شخصیت های هنری فرهنگی در جزیره هرمز

خانم گزیلا وارگا سینایی در سال 1390 متوجه تحولی که در هرمز اتفاق افتاده بود. این سفر خانم سینایی زمینه ای را ایجاد کرد که به آقاس سینایی پیشنهاد بدهد به جزیره هرمز سفر کند و بعد ها فیلم جزیره رنگین ساخته شد.

دو سال بعد، در اسفند ماه سال 1392 آقای سینایی و خانم گزیلا برای سفر مطالعاتی به جزیره هرمز آمدند. در حین سفر پژوهشی و تصویر برداری فیلم، آقای سینائی در یکی از اتاق های مرکز هنر پردیس که بعد ها به موزه دکتر نادعلیان تبدیل شد زندگی می کرد.

 

خسرو سینایی و گیزلا وارگا سینایی به همراه خانواده من و آرش اباذرپور در مرکز هنر پردیس ، جزیره هرمز، سال 1392

 

گیزلا وارگا سینایی، جزیره هرمز سال 1392

 

خسرو سینایی و گیزلا وارگا سینایی، انبار خاک سزخ، جزیره هرمز سال 1392

 

خسرو سینایی و گیزلا وارگا سینایی، طبیعت جزیره هرمز سال 1392

 

خسرو سینایی در طبیعت جزیره هرمز، سال 1392

 

خسرو سینایی در کنار خالو عباس ابافت، جزیره هرمز، سال 1392

 

خسرو سینایی در خانه محسن اسلامی، جزیره هرمز، سال 1392

 

در سال 1393 ساخت فیلم جزیره رنگین شروع شد.

خسرو سینایی ، همسرم اتل منشادی و سایر دوستان همکار در موزه دکتر نادعلیان، جزیره هرمز، سال 1393

دختران و زنان هرمزی در حال نقاشی، هنگام تصویربرداری فیلم جزیره رنگین جزیره هرمز، سال 1393

 

هنگام تصویربرداری فیلم جزیره رنگین، بخش عروسی آخر فیلم، جزیره هرمز، سال 1393

 

خسرو سینایی ، همسرم اتل منشادی در موزه دکتر احمد نادعلیان، جزیره هرمز، سال 1393

 

دختران هرمزی ، بازیگران نمایش هنگام آماده شدن برای تصویربرداری فیلم جزیره رنگین، جزیره هرمز، سال 1393

 

عبدالرسول دریاپیما و دختران هرمزی ، بازیگران نمایش هنگام تصویربرداری فیلم جزیره رنگین، جزیره هرمز، سال 1393

 

تصویر برداری بخشی از فیلم جزیره رنگین در ساحل سنگر معدلی جزیره هرمز، سال 1393

 

تصویر برداری قسمت پایانی فیلم جزیره رنگین در مقابل موزه دکتر نادعلیان در جزیره هرمز، سال 1393

 

مردم جزیره هرمز در زمان تصویر برداری قسمت پایانی فیلم جزیره رنگین در مقابل موزه دکتر نادعلیان، جزیره هرمز، سال 1393

 

مردم جزیره هرمز در زمان تصویر برداری قسمت پایانی فیلم جزیره رنگین در مقابل موزه دکتر نادعلیان، جزیره هرمز، سال 1393

 

صویر برداری نمایش آئینی فیلم جزیره رنگین در قلعه پرتقالی ها، جزیره هرمز، سال 1393

 

خسرو سینایی در زمان کارگردانی فیلم جزیره رنگین در یک اتاق حجله، جزیره هرمز، سال 1393

 

مهدی احمدی و اتل منشادی در قسمت پایانی فیلم جزیره رنگین در مقابل موزه دکتر نادعلیان، جزیره هرمز، سال 1393

 

عکس یادگاری پس از اتمام تصویر برداری فیلم جزیره رنگین در مقابل موزه دکتر نادعلیان، جزیره هرمز، سال 1393

موضوع فیلم آزادانه از زندگی من در جزیره هرمز اقتباس شده است.  اما قصه های چندگانه ای را دنبال می کند. داستان هائی که در جزیره جاری هستند و به موازات بازآفرینی داستانی شبیه زندگی من مطرح می شود.

شخصیت اصلی داستان بک دکتر نقاش است که در جزیره فعالیت هنری و اجتماعی دارد و با چالش هائی مواجهه است.

برای آدمهائی که من را می شناسند فیلم یک بهانه ظاهری دارد. ارزش گذاری فعالیت های یک دکتر غریبه که من باشم.

این بهانه ظاهری و جانبداری برای خسرو سینائی پنهان نیست. او می گوید “من وقتی کاری را که باور کنم انجام می دهم”

در گفتگو های پیشین خود نیز گفته است:

ما همواره به دنیا می گوئیم ما چه نمی خواهیم. این فیلم می گوید چاره کار چیست؟

از اینکه آدم ها بمیرند و ما جمع بشویم و بگوئیم ایشان … خوشم نمی آید. آدم ها تا زمانی که زنده هستند.

و اینکه راه پیشرفت مملکت ما این است که هر کدام با کاری کوچک یک گوشه کار را بگیریم و انجام دهیم.

این ها حرف های خسرو سینائی بود.  بسیار روشن و شفاف.

اما رمزگان پنهان فیلم مقاصد دیگری را گواهی می دهد

فیلم همزیستی و تقابل افکار کهنه و نو را نشان می دهد.

واقعیت جزیره این است که سنت در آن جاری است. اما مردم آن از رسانه های امروزی بی بهره نیستند.

آیا این داستان به جزیره ای کوچک ختم می شود؟

 استعاره ای است از جامعه معاصری که ما در آن زندگی می کنیم. اراده ای که برای تغییر و پذیرا شدن دنیائی دیگر وجود دارد و در مقابل دلواپسی هائئ که تمامی ندارد و با آن مقابله می نماید.

در ابعاد کلان آن جهان کوچکی از دنیای بزرگی است که در آن زندگی می کنیم.

صلح جهانی با موج کوچکی زدوده می شود

رفتار خشونت آمیز متحجران می تواند بهایش سنگین باشد.

دنیائی که در آن زندگی می کنیم از پدیدار شدن و عملکرد فعال این کج اندیشی و تعصبات رنج می برد.

ترجیح و تجویز سازنده فیلم این است که با هم مذاکره کنند و با هم کنار بیایند.

به بهانه این چشمنداز کلی فرهنگ ، هنر آئین ها  و آداب و رسوم مردم جزیره سهم عمده ای دارد.

اجرای هنرمندان تاتر جزیره

اجرای نمایش آئینی جزیره

همسر من در این فیلم در کنار مهدی احمدی نقش همسر دکتر نقاش را بازی کرد.  او بازیگر نیست به عبارت دیگر نقش خود را “زندگی” کرد.

جضور نابازیگران در این فیلم از سوئی می تواند نقیصه باشد. از سوی دیگر می تواند امتیاز باشد. ما با آدم های واقعی در متن زندگیشان روبرو می شویم.

Views: 11

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *