فیلم جزیره رنگین خسرو سینایی چگونه در هرمز شکل گرفت؟

برای ساخت فیلم جزیره رنگین خسرو سینایی به همراه همسرشان گیزلا وارگا سینایی در سال 1392 به جزیره هرمز سفر کردند. در بهار سال 1393 فیلم تصویر برداری شد. فیلنامه آن اقتباسی آزاد از زندگی احمد نادعلیان بود. پیشنهاد ساخت فیلم در جزیره هرمز توسط دوست من گیزلا مطرح شد.

آقای سینایی از سال ها قبل برای برگزاری کارگاه و آموزش فیلم سازی به هرمزگان دعوت می شدند. همسر آقای سینایی، گیزلا وارگا سینایی حدود سال های 1378 به هرمزگان (بندرعباس و قشم) سفر کرده بود. حاصل آن مجموعه ای نقاشی بود.  او شیفته سرزمین های غریب است.

 

در دومین سالی که به جزیره هرمز تردد داشتم، پیرو دعوت انجمن هنرهای تجسمی و  اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان  به  همراه خانم گیزیلا وارگا سینایی نقاش و خانم سمیرا سینایی کارگردان و بازیگر  ، عازم بندر عباس شدیم. چهارمین روز دیماه 1386 بود و هوای بندر عباس طوفانی بود. هواپیما در شیراز توقف داشت. چندین ساعت در فرودگاه با گیزیلا و سمیرا سینایی صحبت کردم.  با تاخیر به بندرعباس رفتیم و بعد از یک شب توقف در بندر عباس روز  پنجم دیماه به جزیره هرمز رفتیم.

 

جشنواره هنر محیطی خلیج فارس در جزیره هرمز- دیماه 1386

من در انجمن هنرمندان نقاش با خانم سینایی آشنایی داشتم. در این سفر بیشتر خانم سینایی و سمیرا با هنرمندان تجسمی هرمزگان و رابطه کاری من با آنها آشنا شد.

خانم گزیلا وارگا سینائی (همسر آقای خسرو سینائی) و خانم توران زندیه (همسر آقای غلامحسین نامی)  نیز در سال 1390 به هرمز آمدند. دو نفر از هنرمندان بومی خانم ها فرانه جلالی و معصومه ذاکری آنها را همراهی کردند.  خانم سینائی سالها بر نقاشی از زنان جنوب تمرکز داشته اند. و خانم زندیه سالها در هنرستان هنرهای تجسمی دختران تدریس داشته اند و در زمینه کلاژ کار می کنند. در این سفر آنها با هنر زنان هرمز آشنا شدند. آنها چند روزی میهمان ما بودند.

حضور شخصیت های هنری فرهنگی در جزیره هرمز

خانم گزیلا وارگا سینایی در سال 1390 متوجه تحولی که در هرمز اتفاق افتاده بود. این سفر خانم سینایی زمینه ای را ایجاد کرد که به آقاس سینایی پیشنهاد بدهد به جزیره هرمز سفر کند و بعد ها فیلم جزیره رنگین ساخته شد.

دو سال بعد، در اسفند ماه سال 1392 آقای سینایی و خانم گزیلا برای سفر مطالعاتی به جزیره هرمز آمدند. در حین سفر پژوهشی و تصویر برداری فیلم، آقای سینائی در یکی از اتاق های مرکز هنر پردیس که بعد ها به موزه دکتر نادعلیان تبدیل شد زندگی می کرد.

 

 

 

 

 

 

 

 

در سال 1393 ساخت فیلم جزیره رنگین شروع شد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

موضوع فیلم آزادانه از زندگی من در جزیره هرمز اقتباس شده است.  اما قصه های چندگانه ای را دنبال می کند. داستان هائی که در جزیره جاری هستند و به موازات بازآفرینی داستانی شبیه زندگی من مطرح می شود.

شخصیت اصلی داستان بک دکتر نقاش است که در جزیره فعالیت هنری و اجتماعی دارد و با چالش هائی مواجهه است.

برای آدمهائی که من را می شناسند فیلم یک بهانه ظاهری دارد. ارزش گذاری فعالیت های یک دکتر غریبه که من باشم.

این بهانه ظاهری و جانبداری برای خسرو سینائی پنهان نیست. او می گوید “من وقتی کاری را که باور کنم انجام می دهم”

در گفتگو های پیشین خود نیز گفته است:

ما همواره به دنیا می گوئیم ما چه نمی خواهیم. این فیلم می گوید چاره کار چیست؟

از اینکه آدم ها بمیرند و ما جمع بشویم و بگوئیم ایشان … خوشم نمی آید. آدم ها تا زمانی که زنده هستند.

و اینکه راه پیشرفت مملکت ما این است که هر کدام با کاری کوچک یک گوشه کار را بگیریم و انجام دهیم.

این ها حرف های خسرو سینائی بود.  بسیار روشن و شفاف.

اما رمزگان پنهان فیلم مقاصد دیگری را گواهی می دهد

فیلم همزیستی و تقابل افکار کهنه و نو را نشان می دهد.

واقعیت جزیره این است که سنت در آن جاری است. اما مردم آن از رسانه های امروزی بی بهره نیستند.

آیا این داستان به جزیره ای کوچک ختم می شود؟

 استعاره ای است از جامعه معاصری که ما در آن زندگی می کنیم. اراده ای که برای تغییر و پذیرا شدن دنیائی دیگر وجود دارد و در مقابل دلواپسی هائئ که تمامی ندارد و با آن مقابله می نماید.

در ابعاد کلان آن جهان کوچکی از دنیای بزرگی است که در آن زندگی می کنیم.

صلح جهانی با موج کوچکی زدوده می شود

رفتار خشونت آمیز متحجران می تواند بهایش سنگین باشد.

دنیائی که در آن زندگی می کنیم از پدیدار شدن و عملکرد فعال این کج اندیشی و تعصبات رنج می برد.

ترجیح و تجویز سازنده فیلم این است که با هم مذاکره کنند و با هم کنار بیایند.

به بهانه این چشمنداز کلی فرهنگ ، هنر آئین ها  و آداب و رسوم مردم جزیره سهم عمده ای دارد.

اجرای هنرمندان تاتر جزیره

اجرای نمایش آئینی جزیره

همسر من در این فیلم در کنار مهدی احمدی نقش همسر دکتر نقاش را بازی کرد.  او بازیگر نیست به عبارت دیگر نقش خود را “زندگی” کرد.

جضور نابازیگران در این فیلم از سوئی می تواند نقیصه باشد. از سوی دیگر می تواند امتیاز باشد. ما با آدم های واقعی در متن زندگیشان روبرو می شویم.

بازدیدها: 0