بندر عباس دیماه 1385 : کارگاه مجسمه شنی و صخره ای که به جشنواره هنر محیطی تبدیل شد

اگر روایت صحیح نیست. پیام بدهید تصحیح می شود. 

استفاده از متن و عکسهای نادعلیان در سایت های دیگر ممنوع است.

مقدمه: 

دعوت شدن من به بندر عباس در دیماه سال 85 برای مدیریت کارگاه مجسمه شنی که به جشنواره هنر محیطی تبدیل شد فصل جدیدی در زندگی من بود و بر چگونگی توسعه جزیره هرمز تاثیر داشت. 

همیشه در سفرهایی که به گوشه و کنار ایران و دنیا می روم گزارش می نوسیم. مستندات آن در سایتم موجود هستند. در زمانیکه اولین بار به جزیره هرمز رفتم هم گزارش نوشتم. نتیجه آن در آن زمان بازتاب رسانه ای وسیعی داشت. نباید فراموش کرد فضایی که امروز در جزیره هرمز وجود دارد نتیجه نوشتن و رسانه ای کردن در سال 1385 است. اگر باور ندارید صبور باشید تا اسناد و استدلال هایم را ارائه دهم. اگر اسناد من را ببینید من را سرزنش نخواهید کرد. دلایلی دارم که نوشتن راجع به هرمز از بقیه نوشتار مهم تر است.  زندگی کردن من در آنجا پر حاشیه بوده است. و دلیل مهم دیگر، دستاورد اقتصادی و شاید فرهنگی در جزیره برای خیلی ها وسوسه انگیز بوده است که تاریخ را تحریف کنند و با بیان ادعاهایی مسائلی را مطرح کنند که با نوشته های پیشین من مغایرت دارد. و گاهی آشکارا من را سارق و دروغگو معرفی کرده اند. بسیاری از افراد بومی و غیر بومی تاریخ تحولات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جزیره را به درستی نمی دانند. روایت علمی وجود ندارد.  برای روشن شدن واقعیت، مسائل را آنطور که من صحیح می دانم و با اسناد قابل قبول منتشر می نمایم. 

احمد نادعلیان: ضرورت نگارش دقیق خاطرات و تجربه ها در جزیره هرمز

از دوران دانشجویی با هرمزگان و جزیره قشم آشنا بودم و فرهنگ منطقه را می شناختم. گزارش سفر های قبلی منتشر شده اند. 

لینک های زیر را ببینید:

سفر های احمد نادعلیان به هرمزگان (بندر عباس) در سال های اول دانشجویی 1363 – 1365

سفر احمد نادعلیان در سال 1365 به پنج شنبه بازار میناب و بازگشت به بندرعباس

بخش اول سفر های احمد نادعلیان به جزیره قشم از سال 1363 تا 1366 : طعم زندگی

بخش دوم سفر های احمد نادعلیان به جزیره قشم از سال 1363 تا 1366: فرهنگ،تاریخ، آئین ها و سنت ها

پیامد سفر سال 1385 این بود که با جزیره هرمز آشنا شدم. در زمان دانشجویی فقط شندیده بودم که هرمز خاک سرخ دارد. حتی در سفر سال 1383 که به همراه خانواده به جزیره قشم رفته بودم جزیره به عنوان مقصد گردشگری معرفی نشده بود.

احمد نادعلیان: سفری پس از بازگشت از انگلستان به جزیره قشم با خانواده در سال 1383

نتیجه سفر سال 1385  این بود که سفر های مکرری به جزیره هرمز داشته باشم. در آنجا خانه خریدم و سال های زیادی در فصل پاییز و زمستان ساکن شدم.

چگونه کارگاه و بعد جشنواره شکل گرفت؟

نقطه شروع حضور من در بندر عباس و بعد جزیره هرمز دعوت سرکار خانم امینی به عنوان رئیس انجمن هنرهای تجسمی وقت هرمزگان بود که با من تماس گرفتند و از من خواستند که برای برگزاری یک کارگاه در زمینه مجسمه های شنی به بندر عباس بروم.  همانطور که در یاداشت های پیشین اشاره داشتم خانم امینی سالها قبل (سال 1367) در دانشگاه تهران دانشجوی من بودند.  

احمد نادعلیان: سفر به سواحل هرمزگان به همراه دانشجویانم (نقاشی ورودی 67)

از گفتگو ها قبل از آمدن متوجه شدم که با توجه به برگزاری جشنواره مجسمه های شنی در شمال کشور آنها تمایل داشتند که چنین حرکتی در جنوب نیز شکل بگیرد.  قبل از حضور من چند بار چنین برنامه هایی را اجرا کرده بودند.

اگر چه چندین بار در جشنواره های شمال کشور من به عنوان داور مجسمه های شنی دعوت شده بودم. اما حوزه مورد علاقه من هنر مخیطی بود.

من از این پیشنهاد خانم امینی برای سفر به هرمزگان استقبال کردم.  با توجه به تجربه من در زمینه هنر محیطی پیشنهاد دادم که کارگاه با عنوان محیطی برگزار شود. نتیجه گفتگو ها این شده که مجسمه شنی و یا صخره ای با رویکرد مفهومی و چیدمان و به صورت مکان ویژه اجرا شود.  ایشان نیز استقبال کردند و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از این حرکت حمایت کرد.

زمانیکه به بندر عباس رسیدم در فرودگاه خانم امینی و دوستانی از انجمن هنرهای تجسمی به استقبال من آمدند.  

در اولین روز کارگاه در بندر عباس هنر محیطی را تعریف کردم و نمونه هایی از هنرمندان مختلف جهان نشان دادم. و کار را در ساحل سوروی بندر عباس شروع کردیم.

 

برای مطالبی که می نویسم همیشه به اندازه کافی سند و شواهد کافی وجود دارد و همه در مرکز هرمزشناسی موزه دکتر نادعلیان طیقه بندی شده نگهداری می شود. 

 

اگر چه نیت اولیه برگزاری کارگاه مجسمه های شنی و صخره ای بود در کارگاه پیشنهادی من محدودیتی وجود نداشت که با چه نوع مصالحی کار کنیم.  آنها مجاز بودند با هر ماده ای در محیط کار انجام دهند. عنوان کار با ماسه و صخره در ساحل سورو بندر عباس بود. صخره ای در آنجا وجود نداشت. در بحث توجیهی گفته بودم که علاوه بر سنگ، صدف دریایی می توانند از شیشه خورده زباله ها و یا هر ماده دیگری استفاده نمایند.

در ساحل سورو همچنین کارهایی را با زباله ها انجام دادیم. در سایت من برای عنوان اثر این نوشته آمده است.  (انسانها آشغال می سازد و ما با آشغالها انسان می سازیم)

از دوستان بر گزار کننده خواستم با شهرداری بندر عباش تماس بگیرند و در پایان زباله هایی که در ساحل وجود داشتند و تبدیل به اثر هنری شده بودند پاکسازی شدند. 

در گزارش نوشته شده سایت هنر رودخانه در همان سالی که رویداد برگزار شد نام هنرمندان ذکر شده است و از افراد زیر تشکر شده است. 

شرکت کنندگان جشنواره

موسی عامری پور/ ایمان کیخا/ خلیل مویدی/ محمد علی مویدی/ حمید رضا صادقی/ امیر غفارزاده/ مرتضی شاهسوار/ مهدی جوذری/ ابوذر نوروزی/ داوود جباری/ ابراهیم پشتکوهی/ رضا عبدا…پور/ وحید رضا زارع مهرجردی/ حسین رضایی مقدم/ آقای عوض پور/ مجید عباس دشتی/ رضا رمضان پور/ آرش اباذر پور/ مریم فروغی نیا/ زینب بردال/ فائزه محسنی/ فاطمه بردال/ مهری لشکری/ ناهید علیزاده/ مینا علیزاده/ نسرین علیزاده/ نینا زمانی/ معصومه ذاکری/ رابعه انصاری/ ساغر لشکری/ سمیه رضایی مقدم/ مریم رضایی/ مستانه رحمتی/ مریم یادگاری/ الهه تخت شاهی/ اکرم فلاح پور/ آمنه رئیسی نود و دو

با تشکر و سپاس فراوان

از مسئولین اداره فرهنک و ارشاد اسلامی هرمزگان

محمد جعفر بهراد

آقای همایون امیر زاده معاون فرهنگی  اداره فرهنک و ارشاد اسلامی هرمزگان

آمهدی نیرومند   

فرح امینی (رئیس انجمن هنرهای تجسمی هرمزگان) 

خانم هنرمند خدیجه خنجی زاده عضو شورای اسامی جزیره هرمز که صمیمانه از ما پذیرایی کردند

 آقای هنرمند اصغر نیک در قلعه پرتقالی ها و منزلشان پذیرای ما بودند

با تشکر از تلاشهای بیدریغ احمد کارگران، محمد بانوج و محمد سایبانی

و همه عزیزانی که نامشان را نمیدانم

ادامه دارد

 

Views: 11