نقاشی های دیواری در کوچه های هرمز از سال 1388 شروع شد. آنها کارکرد مفهومی ، مکان ویژه و دیوارنویسی غیر تبلیغاتی داشتند. بر اساس شواهد تا آن زمان چند نوع دیوارنگاری در جزیره هرمز وجود  داشت. تا آن زمان تصاویر شخصیت های سیاسی را در حد محدود در خیابان اصلی به صورت گرافیکی اجرا […]

نمادهای زنانه در آثار احمد نادعلیان نتیجه‌ی یک فرایند تدریجی و چندلایه است که از تجربه‌های زیستی و خانوادگی آغاز می‌شود و تا اسطوره، عرفان، طبیعت و کنشگری اجتماعی امتداد می‌یابد. این سیر باعث می‌شود «زن» در آثار او نه یک پیکره منفرد، بلکه جوهره‌ای معنایی، اسطوره‌ای و انسانی باشد.  دلایل مختلفی وجود دارد که […]

بازگشت احمد نادعلیان از انگلستان نقطه‌ای مهم در تکوین نقاشی‌های تغزلی و نمادپرداز او بود؛ دوره‌ای که در آن هویت فردی و عاطفی او با تجربه‌های نظری و آکادمیک پیوند خورد و به زبانی تصویری دست یافت که در آن عشق، پیوند انسان و طبیعت، و خیال‌پردازی‌های اسطوره‌گون در مرکز قرار گرفتند. مادر و کودک […]

همزمان با بیست و پنجمین جشنواره محیطی در بهمن ماه 1388 هنرمندان شرکت کننده حال مرکزی خانه، اتاق شرقی، بخشی از حیاط و سر در ورودی را رنگ آمیزی کردند. برای رنگین شده خانه اغلب از خاکهای رنگی جزیره هرمز استفاده شد.         برای ساختن رنگ از خاک های رنگی هرمز از […]

مردان سنگسری هنگام رقصیدن گام های خاص خودشان را دارند. در حرکات رقص آنان بیشتر قدرت و به رخ کشیدن هیبت مردانه و گاهی نشانه های جنگجو بودن دیده می شود.  با اینوجود بعضی از گام های رقص مردان سنگسری با رقص یری یری زنان سنگسری همانند است. رقص زنان سنگسری “یری یری سمه” مردان […]

رقص “یری یری” یا همان “یری یری سمه” زنان در فرهنگ کوچرهای و شهر نشین ها در سنگسر جایگاه ویژه ای دارد. “یری” به زبان سنگسری یعنی جاری و در رقص یری یری معمولا یک جاری با جاری دیگرش می رقصد. اما محدود به جاری ها نیست. هنگام برگزاری عروسی مرسوم بوده است که جاری […]

بارها در کف خیابان کارهای هنری ارائه دادم. بسیاری از کارهایم نوعی هنر اعتراضی بوده است. موضوع و محتوای آنها بسیار متنوع بودند. مخالفت با جنگ، مسائل اجتماعی همچون نادیده گرفته شدن حقوق زنان و کودکان، خشونت علیه آنان و محدود کرده آنها بوده است. پیامد های جنگ تحمیلی و آواره شدن مردم عادی از […]

زنان زیادی در طول تاریخ به دلایل مختلفی مو ها و گیسوانشان را می بریدند و یا بریده می شد. بسیاری خود خواسته گیسوانشان را برای سوگواری می بریدند. گاهی زنان برای مجازات گیسوانشان بریده می شد، تا این حد که اگر به کسی می گفتند “گیس بریده” معنی آن این بود که مجرم است […]

خانه من در جزیره هرمز اولین مرکز اسکان گردشگری بود که در سال 1388 به صورت رسمی اعلام موجودیت کرد. ابتدا برای اسکان هنرمندان در نظر گرفته شده بود، اما در عمل افراد غیر هنرمند و فرهنگی شناخته شده و حتی سفیر و دبیر اول سفارت در این خانه غذا خوردند و یا خوابیدند. در […]