فارسی
Looking at social networks, it can be seen that a lot of emphasis is placed on the wonder of the colored soils of Hormuz Island, especially its red soil. Generalist headlines such as “It is not soil, it is gold” or “the world’s only edible mountain” are used in social networks to attract tourists. How is it possible to recognize surprise? Who created this belief? How did the soil of Hormuz become gold? Is there really gold? This is relative. It has been engineered. If it is gold, why is it sold at a low price? Why is it still trying to start a red soil mine.
با نگاهي به شبكه هاي اجتماعي مي توان ديد تاكيد زيادي به شگفتي خاكهاي رنگي جزيره هرمز خصوصا خاك سرخ آن مي شود. عناوين عام گرايانه همانند “خاك نيست طلاست” و يا تبلغ “تنها كوه خوراكي جهان” در شبكه هاي اجتماعي براي جذب گردشگر به كار مي رود. تشخيص شگفت بودن چگونه ممكن است؟ اين باور از كي ايجاد شد؟ چگونه خاك هرمز طلا شد؟ آيا واقعا طلا هست؟ اين امر نسبي است. مهندسي شده است. اگر طلا است چرا با قيمت كم فروخته مي شود؟ چرا هنوز سعي مي شود معدن خاك سرخ راه اندازي شود؟
حالا خاك سرخ هرمز از منظر بصري نيز مورد توجه قرار گرفته مي شود. بسياري از افرادي كه به جزيره هرمز سفر مي كنند خاك سرخ آن در معدن را لمس مي كنند و گاهي به صورت خود مي مالند و عكس مي گيرند. اگر چه فروشنده ها در سطح جزيره آن را در بطري مي فروشند، اما حالا اين باور در بومي هاي جزيره ايجاد شده است كه اين خاك ارزش دارد. بسياري از راننده ها اگر ببينند گردشگري خاك را در درون بطري مي ريزند از آنها درخواست مي كنند كه خاك را خالي كنند و در طبيعت بماند.
نوع تبليغ ها در فضاي مجازي به گونه اي است كه دوستان و اقوامي كه من را مي شناسند مي گويند در اين گراني ها شما كه مشكلي نداريد. از همان خاك جزيره مي خوريد !!! آنها نمي دانند افرادي كه به خاك جزيره هرمز علاقمند شده اند و چشمداشت ويژه اي دارند در اسكله هرمز براي من نگهبان ويژه دولتي گماشته اند. آنها نگران هستند كه ذره اي از اين خاك نصيب من و خانواده ام شود. هرچه كه فكر مي كنم نمي دانم باور كنم فردي كه اين تصميم را گرفت چقدر مي تواند احمق باشد و ميزان حماقت او را چگونه مي شود اندازه گيري كرد؟ آنقدر ياد آوري مي كنم و مي نويسم تا رفتارشان را تصحيح نمايند.
چمدان مشکوک احمد نادعلیان در اسکله جزیره هرمز
تمام سعي من در جزيره هرمز اين بود كه خاك را بيگانگان نبرند و بر روي سفره بماند. خاك نفت نبود كه سفره بو بگيرد. خاك هرمز بي بو است.
اين نگاه و ستايش خاك كه اكنون وجود دارد، تا سال 1385 وجود نداشت. براي اين ادعا ناگزيرم به اسناد و تصاوير منتشر شده در يادداشت هاي قبلي ارجاع دهم.
اگر خاك سرخ جزيره هرمز اهميت بصري و گردشگري داشت هرگز چنين خبري با افتخار در روزنامه منتشر نمی شد. مطالبه مردمي در سال هاي 1384 و 1385 فقط سهم داشتن از صادرات بود. حالا شرايط تغيير كرده است. اگر چه تلاش مي شود كه صادرات آن از سر گرفته شود. اما در تمامي سال ها بارها گفته ام سود تماشاي آن از صادرات آن بيشتر خواهد بود و براي هميشه باقي مي ماند. به اين نوع نگاه مي گويد توجه به محيط زيست پايدار با در نظر گرفتن منفعت جامعه محلي
احمد نادعلیان پاسخ به تاریخ: آیا رشد گردشگری موجب شد محیط زیست جزیره هرمز تخریب شود؟
عمل استفاده بصري از خاك براي عكاسي از زمان اولين سفرم به جزيره هرمز آغاز شد. تاريخ تولد اين عمل شب 12 دیماه 1385 بود كه برای اولین بار نقاشی با خاک سرخ هرمز بر روی چهره ها شروع شد. در مطالعاتم به ريشه آئيني آن آشنا شدم و دركتابم نوشتم. آئيني كه حالا فراموش شده است. هنر از آئين بهره مي گيرد و به آن كاركرد جديدي مي دهد و مفاهيم و كاركردهاي جديدي شكل مي گيرد. براي مطالعه كاركردهاي آئيني خاك سرخ به كتاب جزيره هرمز به روايت احمد نادعليان رجوع شود.
کارکرد هنری این عمل مهم بود و امروزه در میان هنرمندان و گردشگران تبدیل به عمل متداول و نمادین شده است. هنرمندان و گردشگرانی که این عمل را تقلید می کنند، نمی دانند این عمل از کی و چگونه شروع شده است.
تولد اولین نقاشی ها با خاکی های رنگی هرمز در طبیعت جزیره در روز 13 دیماه 1385
بسياري از افرادي كه در سال هاي قبل به جزيره هرمز سفر كردند با خاك سرخ آن خودشان را رنگ كردند. آنها در سطح شهر راه مي روند و عكس مي گيرند. نشر آنها موجب جذب گردشگر شده است.
جامعه محلي در سال 1385 زمانيكه حسن درياپيما با صورت نقاشي شده در خيابان هاي شهر سه روز راه رفت چه واكنشي داشتند؟
در تمامي سال ها هنرمندان تجسمي، نمايش و حوزه سينما به كرات به خاك سرخ توجه داشتند. گاهي خلاقانه و گاهي نسخه برداري از نمونه هاي پيشين بوده است. فيلم هاي زيادي در خصوص جزيره هرمز ساخته شده است. در اغلب آنها يك سكانس آغشته شدن به خاك وجود دارد و به عنوان يك جاذبه استفاده شده است.
در آينده براي حفظ محيط زيست بايد سكوهايي تعريف شود و در مسير معيني از فضاي معدن بازديد نمايند. هنوز افرادي در جزيره هستند و تلاش مي كنند كه معدن راه اندازي شود. اما من فكر مي كنم در مي توان براي كمك به اقتصاد جزيره براي همين عمل يعني ديدن معدن و ماليدن كمي خاك بر دست يا چهره نيز بايد هزينه پرداخت نمايند. در بلند مدت اين عمل نيز ممنوع مي شود. باور نمي كنيد صبر كنيد. با گذشت زمان همه به اين نتيجه مي رسيم كه ميزان مداخله ما در طبيعت بايد به حد اقل برسد. من فكر هاي زيادي داشتم. هميشه به دختران ياد مي دادم كه چگونه با موي گربه، يا بزغاله و پر پرندگان قلم مو درست كنند. چگونه جهبه رنگ بومي داشته باشند.
با همين قلم مو بر روي دست ها نقاشي كنند. گردشگر مي تواند عكس بگيريد. نقش حنا چند مشكل دارد. نمونه هاي جديد و قيفي تركيب شيميايي دارد. بعضي از افراد كه كارمند هستند دوست ندارند نقش بماند.
در آينده اين پيشنهاد مورد توجه قرا مي گيرد. هنوز زود است كه ابعاد زيست محيطي و فرهنگي آن فهميده شود. استفاده حداقلي از خاك و بيشترين سود اقتصادي براي محيط زيست پايدار مهم است.
بد نيست يك محاسبه صورت بگيرد كه سود اقتصادي راننده هايي كه در معدن وقت سپري مي كنند، فروشندگاني كه در آنجا فروش دارند چقدر بوده است؟ تا كي مي تواند ادامه پيدا كند؟
خاك سرخ ماليدن به سر و صورت يا نقاشي با هنر اجرا و بدن (performance and body art) شروع شد. امروزه يك سنت رايج است. آيا هنر مي تواند اقتصاد را بنيان گذاري كند؟ در يادداشت ديگري در باره تفاوت آئين و هنر معاصر مطلب خواهم نوشت.
ادامه دارد
Views: 37