In the process of Nadalian’s artistic creation and Ahmad Nadalian’s life, challenges and threats become opportunities, the result of which is creative artistic creation in the field of social art. Documentation shows that artists throughout history have used the same method. The end result of a work of art cannot be determined in advance. The result of the accident and even the mistake has been the discovery of new techniques.   Nadalian’s challenges in the field of environmental art had a result that turned his art into social art.  In the field of environmental art, there were always challenges, obstacles and threats that became the basis for the creation of social artwork.

In the field of environmental art, improvisation first started in Pleur village. It continued in Tehran and became a conventional method in many events, especially in Hormoz and Qeshm islands.

A single earring made with plover stones sells for a high price. In my museum in Hormuz Island, this question was always raised for the natives that if the stone is not precious, how much time has passed to do it? From the point of view of the natives of the island, the set fee is too high, and from the point of view of the artists, it is too low, and according to my background, they are cheap. That’s why artists always buy these earrings.

In my opinion, the amount of time for this work cannot determine its economic value. The support of the artist and the concept of this work is that it has become an economic commodity.  With the passage of time, the value of contemporary and different from modern arts will increase.

During two decades, I have created hundreds goddesses and fish on the stones of the river and have dedicated them to nature. Due to a lack of respect, these figures have historically been ignored and distorted. For me, they are metaphors for nature and the life of living creatures who endure pain, suffering, and are destroyed by the evils of our time. As a consequence my works become a ladder whereby I can expand their meaning by reference the ancient myths, beliefs, and even social conditions.

The death of fish and goddesses- Destruction of Ahmad Nadalian’s Art works in nature

 

 

 

 

 

 

 

In the past years, the people of Polour excavated the place where I carved several images on the local rocks. They hoped to find treasures there. According to a tradition in the north of Iran, the images of hands, fish and snake on the rocks can be a sign of treasure.  Posing this question is important: Why do we only use the natural and cultural resources of the habitats in which we live?  Can we add anything more to the values which are already hidden in nature?   For me the earth and the museums are one and the same. Earth has always been the cradle of civilizations and cultures. The objects and pieces that can be found in and from the earth show the beliefs, life, and perhaps most importantly, the beautiful minds of people from the past. The fact is that now the ugliest layers of earth belong to contemporary man.

Hidden Treasures of Ahmad Nadalian: An Art Exhibition for the Next Millenniums

I used this “accident” to produce a new collection of works. I have started to bury many of my carved stones in the earth. This project named “Hidden Treasure: An art exhibition for the next millenniums”. The above story has now changed my understanding of our earth.

 

 

 

 

طی نامه ای ضمن اطلاع موضوع به سازمان زیباسازی از پیمانکار مربوطه درخواست غرامت کردم.   تخریب این آثار بهانه ای شد که نادعلیان این ماجرا را مستند سازی کنم. برای بازسازی بعضی از صحنه ها  تعدادی از نقشها را دوباره حجاری کردم و از همان کارکری که سنگها را برش زده بود خواست که در مقابل دوربینش سنگهای نقش زده شده را برش بزند.  زماینکه دست اندرکاران پیمانکار متوجه این مسئله شدند سنگهای حجاری شده جدید را شکستند.  صحنه شکسته شدن سنگها را تصویر برداری کردم و به موضوع مستند سازی دامن زده شد.

 

 

زخم ها: آثار مشترک احمد نادعلیان و زنان جزیره هرمز

زخم ها عنوان آثار مشترک احمد نادعلیان و زنان جزیره هرمز است که پس از یک رویداد تلخ شکل گرفتند.  در سال های اولی که در جزیره هرمز فعالیت اجتماعی داشتم دختران و زنان بسیاری به شغل و کار نیاز داشتند. ابتدا دریک مدرسه، یعد در کارگاه های خانگی و نهایتا در موزه به صورت رایگان آموزش می دیدند که با خاک و شن های رنگی نقاشی کنند. در آن زمان کارگاه های خانگی بسیاری برای انجام این نوع نقاشی ها راه اندازی شدند.  مشکل اصلی ما پس از آموزش، بازاریابی آثار زنان و دختران بود. در سال های اول زندگی من در هرمز بازاری برای فروش کار زنان وجود نداشت. در آن زمان دختران و زنان خجالت می کشدند که در محیط عمومی کارهایشان را برای فروش ارائه دهند. رسم نبود. اما حالا در محیط های تاریخی و طبیعی بازار فروش دارند.

برای راه اندازی و نهادینه شدن بازار فروش آثار زنان من بهای سختی پرداخت کردم.  شخصاً برای فروش آثارشان در اسکله شهر بساط پهن کردم. 

در روز دوم فروش آثار که بیست و چهارم بهمن ماه بود در اسکله هرمز بیش از سی اثر نقاشی که با خاک های رنگی هرمز انجام شده بودند ارائه شدند. در این روز دو نفر از دختر ها من را همراهی کردند. به دلیل همراهی دختران با چند تا آدم متهصب مواجه شدیم که از روی حسادت یا نادانی کارها را شکستند.  آثار شکسته شده متعلق به : فاطمه سلامتی، صدیقه حسینی، زهرا ناصرنیا، زینب ناصرنیا، زهرا سلامتی، مریم گدری؛ فاطمه واحدی؛ معصومه حاتمی؛ حرمت چشک، سمیه علیائی، سمیرا علیائی، سبحان رستمی، فاطمه ذاکری، کنیز رنجبری، زینب جاشونیا، ام الابنین زرنگاری، فاطمه ناصرنیا، زهرا اوج هرمزی، فاطمه ذاکری، کنیز اسلامی، سمانه چشک، جمیده پورشمالی و کنیز عباس پناه بود.

زمانیکه دختران هرمزی احمد من را همراهی کردند، چند مرد متعصب مزاحمت ایجاد کردند و آثار هنری اجرا شده توسط زنان که پشت شیشه اجرا شده بود را شکستند.  پس از عکاسی آثار شکسته تمامی شیشه های شکسته را جمع آوری کردم.   

زمانیکه برای اعتراض به دفتر بخشداری رفتم یکی از اقرادی که در اسکله مزاحمت ایجاد کرده بود به آنها آمده بود و در حضور بخشدار صورت من را با سیلی سرخ کرد.

روز بعد دوباره به همراه دختران دوباره در اسکله حضور پیدا کردیم و به کار خودمان ادامه دادیم.

همانند جورچین چند روزی طول کشید که این قطعات شکسته را با هم جفت و جورکنم. در روزهای بعد کارهای شکسته را در موزه به دو برابر قیمت به فروش رساندم. این آثار شکسته، تبدیل به تمثیلی شدند که رنج ها و زخم های زنان را روایت می کنند.

چند روز بعد احساسم را بر چهره ام نقاشی کردم

 

درخت کهور غیر بومی : تبدیل تهدید زیست محیطی به فرصت شغلی 

آنچه که مهم است به نظر خیلی از کارشناس ها این درختهای غیر بومی بیش از حد آب را جذب می کنند و موجب خشک شدن نخلستان ها و درخت های کنار شده اند.  به زنان جزیره ی قشم آموزش دادم  که بر روی چوب درخت کهور غیربومی آماده‌شده نقاشی کنند و زیورآلات تولید کنند. رنگ هایی که پایدار هستند را ترکیب کرده و در داخل قیف حنا تزریق کردم تا دخترانی که نقش حنا بلد هستند به راحتی بتوانند با آنها نقاشی کنند. 

 

 

 

خانه دکتر نادعلیان در بندر لافت: خانه ای که همیشه بسته ولی نگارخانه آن باز است

با چالش های جدیدی روبرو شدم. به دلیل اعتقادات دینی نقاشی موجود زنده خصوصا انسان کراهت دارد. اگرچه نقاشی های من بسیار ساده و نمادین هستند، با این وجود به دنبال زبان دیگری رفتم. من هیچوقت به صورت جدی نقاش منظره و معماری نبوده ام. اما سعی کردم نقاشی هایی بکشم که برای جامعه محلی قابل درک باشد و محیط خودشان را نشان دهد. نقاشی می تواند یک عامل گفتکو با جامعه محلی باشد.

خانه دکتر نادعلیان در کوچه اصلی و مرکز بافت تاریخی لافت واقع شده است. حتی زمانیکه درب خانه بسته است بواسطه پنجره کوچک و هفت روزنه این امکان وجود دارد که با دیدن، شنیدن، لمس کردن و بوئیدن هنر در پس دیوار لمس شود. 

 

 

 

 

 بهترین یادگیرهای لافت در اطراف این خانه دیده می شوند. 

 

 

 

در سمت راست درب وردی فرو رفتگی وجود دارد که سایه انتزاعی است و علافمندان می توانند در داخل آن بروند و عکس بگیرند. 

 

 

 

 

سر در و مشبک ورودی خانه در نوروز 1400 افتتاح شد.

 

اگر روز ها و شبها هر رهگذری از اصلی ترین کوچه بندر تاریخی لافت عبور کند روزنه‌ ای پر نور می بیند. روزنه ای که بینتده را به درون دعوت می کند , اگر از روزنه به داخل نگاه کند، لافت را از نگاه یک‌ نقاش می بیند. نقاشی که آثار هنرمندان جزایر را انتخاب کرده و به سلیقه خودش چیدمان آنها را ارائه می دهد. دنیای درون که دنیای بیرون را نشان می دهد. مهم نیست که آیا حالا حالا ها شرایطی فراهم شود که این دنیای درون از نزدیک دیده شود و فهمیده شود. . 

 

 

با اسکن کردن یک کد کیو آر فایل صوتی شنیده می شود که نادعلیان در ارتباط با مفهوم دیوار صحبت می کند.  

 

 

 

 

 

 

 

در یکی از روزنه ها این بادگیر دیده می شود.

 

 

از روزنه ای دیگر بدون اینکه حجمی را ببینید می توانید آن را لمس کنید. با لمس کردن حجم را ذهن دیده می شود. 

 

در یکی از روزنه ها این امکان وجود دارد که با دست حجمی را لمس کند.

 

در روزنه ای دیگر بواسطه بوییدن مفاهیم منتقل می شوند.

 

 

Views: 4