فارسی
In the 15th Environmental Art Festival in Iran, in (February 2007), many works of environmental art were done. However, the main focus of the group work was “opposition to the war and the militarization of the Persian Gulf.” But a lot of teamwork and a lot of independent work was done.
احمد نادعلیان: مخالفت با جنگ و نظامی شدن منطقه خلیج فارس (بهمن ماه 1386)
علاوه بر نقش ماهی برای پانزدهمین جشنواره هنر محیطی ایران که در بهمن ماه 1386 برگزار شد مهر استوانه‌ای لاک پشت ها را بر روی ساحل چاپ کردم. به دلیل آلودگی، روش صید بد و گرمایش زمین لاک پشت ها جان خود را از دست می دهند. حذف آنها موجب می شود که چرخه محیط زیست آسیب ببیند و در بلند مدت زیان آن متوجه انسان خواهد بود. یکی از عکس های چاپ شده این ماهی را مجموعه دار فقید سرکار خانم منیژه میرعمادی پس از اجرا در جزیره هرمز خریداری کرده بود. در مجموعه ایشان شش اثر از آثار من نگهدرای می شد که پیرو وصیت ایشان به همراه آثار سایر استادان هنر ایران به موزه معاصر تهران هدیه شدند. پس از تماس کارشناسان موزه برای تعیین نوع چیدمان به من اطلاع داده شد که عکس یکی از آثار اجرا شده در جزیره هرمز به همراه یکی از آثار رودخانه پلور در موزه تهران نگهداری می شود و چهار اثر دیگر به موزه هنر معاصر کرمان هدیه خواهد شد.
ماهی های نادیده گرفته شده احمد نادعلیان -ماسه چاپ ها در جزیره هرمز بهمن 1386
علاوه بر نقش ماهی برای پانزدهمین جشنواره هنر محیطی ایران که در بهمن ماه 1386 برگزار شد مهر استوانه‌ای لاک پشت ها را بر روی ساحل چاپ کردم. به دلیل آلودگی، روش صید بد و گرمایش زمین لاک پشت ها جان خود را از دست می دهند. حذف آنها موجب می شود که چرخه محیط زیست آسیب ببیند و در بلند مدت زیان آن متوجه انسان خواهد بود.
احمد نادعلیان: ماسه چاپ لاک پشت ها در جزیره هرمز بهمن ماه 1386
در سال های اول هنرجویان کارگاه هنر جدید بیشتر کارهای بزرگی که من پیش بینی می کردم انجام می دادند. تدریجا از سال 1386 در کارهایشان مستقل شدند.
در زمان جشنواره دوست داشتم هنرمندان میهمان با فرهنگ بومی آشنا شوند. به بهانه یک عروسی که دعوت شدبم. با موسیقی، آواز و رقض هرمزگانی ها آشنا شدند.
اما روز بعد شنیدم صیادانی که به دریا رفته بودند با شنیدن صدا و آتش کار صید را رها و فکر می کردند که جن و پری ها در ساحل جمع شده اند و دور آتش می رقصند.
کارهای مالی جشنواره را اعضای گروه پنج باز انجام می دادد. پس از معرفی یکی از افرادی که بعد ها بنام گروه هنر نو هرمز شناخته شده بودند، قرار بود که در مقابل تامین هزینه غذا تهیه شود. اما در روز آخر متوجه شدم که آنها کیفیت خدمات راضی نبودند. در آن زمان من سعی کردم مشکلات برطرف شود. در سال های بعد یکی از راننده ها و هنرمندان جزیره آقای حاجی به من گفتند که در سال 1386 غذای هنرمندان از طرف هنرمندان به آنها سفارش داده شده بود. گمان ما این است که برخلاف ادعای برگزاری جشنواره در این میان چه مبلغی گرفته شده است و چه مبلغی به جامعه محلی داده شده است. انجام کار اقتصادی ایراد ندارد. اما این سئوال برای همیشه باقی است که چرا تعدادی دانشجو پول غذایشان را بدهند و چرا خدمات بگیرند و نیت این باشد از ارگان دیگری بدون اطلاع هنرمندان کمک مالی بگیرند و در نهایت بگویند اثر شما ستایش شده است. شرم کجاست؟
ادامه دارد
Views: 6