فارسی
From 2006 to 2008, Ahmad Nadalian’s personal website and e-magazine had a great impact on introducing Hormuz Island to the international arena. In this note, he will say how he introduced the first Persian Gulf Environmental Art Festival on his personal website and newsletter.
پس از بازگشت به ایران و پس از دوره دکترا من طراحی وب‌سایت را یاد گرفتم. به واسطه یکی از دوستان نقاش با آقای مجید حاجی آشنا شدم که دوست داشت برای هنرمندان سایت راه اندازی نماید. سایت با نام پرشین آرت طراحی شد. اهداف او اقتصادی بود. برای ایشان از نظر اقتصادی جذابیت نداشت. پس از مدتی آدرس سایت فروخته شد و بعد هم از ایران رفتند. به‌واسطه همکاری با طراحی و ساختار اولیه سایت و مجله الکترونیک آشنا شدم. پس از آن آشنایی سایت مورد علاقه خودم را با عنوان میستیکال آرت راه اندازی کردم. بعد از آن آدرس سایت ریور آرت و نادعلیان را خریداری کردم و با فعالیت‌های جدید من بیشتر همخوانی داشتند. پس از مدتی آدرس دیگری خریداری شد. سایت وب آرت دات کام را برای کارهای تعاملی و مجازی راه اندازی کردم. با برنامه نویسی های مختلفی آشنا شده بودم.
با داشتن سایت مجله الکترونیک برای هنر ایران را راه اندازی کردم و آن را شخصاً مدیریت می‌کردم. اخبار هنری رو شخصاً تهیه می‌کردم به دو زبان فارسی و انگلیسی مطلب می‌نوشتم. برای چندین هزار ایمیل که در آن زمان جمع آوری کرده بودم و طبقه بندی شده بودند ارسال می‌کردم.
طراح اولیه سایت‌های انجمن نقاشان و هنر جدید که نمایشگاه‌های هنر جدید را معرفی می‌کرد را راه اندازی کردم. در نهایت مدیریت مجله الکترونیک فصلنامه طاووس به عهده من بود.
با این شرایط در کنار آشنایی با خبرنگاران خبرگزاری‌ها، وب سایت شخصی من به دلیل دو زبانه بودن برای معرفی هنر معاصر ایران بسیار مؤثر بود. زمانی بود که تحریم نبودیم مستقیما میزبانی را از انگلستان انتخاب کرده بودم. امکانات خوبی داشت. در کنترل پنل استفاده مخاطبان بین المللی سایت را رصد می‌کردم. در سالهای اول مخاطبان ایرانی در مقام شانزدهم بازدید کننده‌های سایت من بودند و به نوعی من با توجه به اینکه چه لغات کلیدی جستجو می‌شد این هدفمندی را داشتم که چگونه فضا را طراحی و معرفی کنم.
قبل از رفتن به جزیره هرمز به کشورهای زیادی سفر کرده بودم. در سفری که به امریکا داشتم در میان هنرمندانی که کارهای زیست محیطی رو دنبال می‌کردند و دانشمندان فعالیت‌هایم در روستای پلور در دانشگاه های آنجا معرفی شده بود. در همان روزهایی که قرار بود به جزیره هرمز بروم کارهای هنر محیطی من در پلور و دیگر کشورها در وب سایت موزه سبز امریکا معرفی شده بود. در آن زمان تنها هنرمند ایرانی و فردی مقیم خاورمیانه بودم که در جمع آنها معرفی شده بودم.
علاوه بر گزارش کارهای شخصی خودم و جشنواره‌هایی که در پلور برگزار می‌شد زمانی که به شهرهای مختلف می‌رفتم جشنواره‌ها را در سایت خودم معرفی می‌کردم.
برخلاف اطلاعاتی که بعدها به دلایل خاصی افرادی از بندر عباس مطرح می‌کردند که از نحوه اطلاع‌رسانی من ناراضی بودند باید اعلام نمایم که تمامی مراحل طراحی سایت را اطلاع رسانی می‌کردم. و اسنادی در مراحل بعدی منتشر می‌نمایم که از این وضعیت راضی بودند و حداقل از مزایا و آنچه که همیشه گفته بهره‌وری درازمدت بود بدون اینکه خودشان زحمتی بکشند استفاده کردند.
فضای سایت من همیشه دوزبانه بوده و همزمان با کارهایی که با خاک انجام می‌شد روی حوزه مسائل زیست محیطی خیلی تاکید داشتم و در سایتم نوشته شده بود “باری که بر دوش ماست. می‌خواهیم که به روستاها و شهرهای کوچک ایران افتخار کنیم و اجازه ندهیم آبمان را آلوده کند و خاکمان را ببرد.”
اگرچه من در انگلستان تحصیل کرده بودم. اما برای مطالب سایت از دوستان و افرادی که خارج از ایران زندگی می‌کردند و بسیاری از آنها انگلیسی یا آمریکایی بودند برای ویراستاری ادبی کمک می کرفتم.
برای مخاطب‌های بین المللی خیلی جذاب بود. پس از ارسال مجله الکترونیک به هزاران ایمیل از طرف آقای سم باور ایمیلی دریافت کردم که می‌خواست قسمت‌هایی از از مطلب سایت را برای سایت گرین میوزیم امریکا استفاده نماید. در ایمیلی که برای همه کاربران خود ارسال کرده بود، جشنواره هنر محیطی خلیج فارس را به عنوان یک رویداد خاص ژانویه سال ۲۰۰۷ معرفی کرده بود.
و پس از ارسال سؤال هایی که علاوه بر گزارش هنر محیطی پلور رویداد جنوب را به صورت گزارش و گفتگو تنظیم کرد در سایت گرین میوزیم به زبان انگلیسی منتشر کرد.
گاهی اوقات فضای تصویری که در ایمیل‌ها خوب باز نمی‌شد و جداگانه ایمیل‌هایی ارسال می‌کردم و بخش فارسی را با متن خالی و انتخاب فونت‌های خاصی دوباره برای مخاطبان ایرانی ارسال می‌کردم.
به واسطه تجربه‌ام از سال 1396 تا 2007 در فضای اینترنت اطلاع رسانی من برای هرمز در زمان خود خیلی حرفه‌ای بود. ایرانی‌تبارهای مقیم امریکا و اروپا خیلی هیجان زده بودند که چنین رویدادهای در ایران برگذار می‌شود. ایمیل‌های زیادی از امریکا آلمان و فرانسه دریافت می‌کردم.
در آن زمان همیشه به افرادی که در بندرعباس بودند و میزبانان اولیه من بودن اعلام رسانی می‌کردم که این کارهای خبری انجام می‌شود و این اخبار را هزاران نفر دریافت کرده‌اند.
خیلی از دوستای امریکایی من که بیشترین سهم مخاطبان آن موقع بخش انگلیسی سایت رو داشتند و نوعی همسویی در ابعاد زیست محیطی بود پیام‌هایی را ارسال می‌کردند که از این رویداد خیلی هیجان زده بودند و گاهی وقت خودشان مطالبی را می‌نوشتند و یا من از آنها درخواست می کردم که مطلبی بنویسند. مطالب را در سایتم منتشر می‌کردم. خانم ابیگل از دوستان من بودند در امریکا ایشان را ملاقات کردم. در وبلاگ خود مطلب نوشته بودند و بعدها مطلب ایشان و ترجمه آن را در سایت منتشر کردم و به صورت مجله الکترونیک دوباره مطلب جدیدی ارسال می‌شد.
A Comment by my American- Italian artist Abigail Doan
Ahmad Nadalian’s recent work created with his students and colleagues at the Environmental Art Festival in the Persian Gulf might actually save the world. I believe that every one who experiences these pieces and their environmental optimism, might believe once and for all, that there are indeed solutions to the environmental ills and conflicts that we face in the world. The energy in the painted hands and faces of his students puts a whole new look on how one might view the future of The Persian Gulf and our relationship to it. Students are students everywhere – and art is a medium that crosses all borders and boundaries.
Environmental art can be about preserving traditions as much as it also encompasses concerns about the future of conservation and ecological injustices.
Ahmad Nadalian’s carved cylinder seals awaken one to the rich lineage of Persian art making. We are reanimated with the images created by the hand-carved cylinder seals as they are rolled out in the sands, along the oceans and coastlines that we all share. One wants to follow the path of these ancient animations and fish symbols to see where they might lead us. Collaboration with indigenous local materials such as these is empowering in ways that redefine “super (creative) power” and our notions of a global paradise.
Abigail Doan
احمد نادعلیان : نگاهبان سنت ها
ابیگل داوون
کار مشترک اخیر احمد نادعلیان با دانشجویان و دوستانش در جشنواره هنر محیطی خلیج فارس ممکن است که دنیا را نجات دهد. من معتقدم هر کس که چین آثار و محیط امید بخش آن را تجربه کرده ممکن است که باور داشته باشد که آنها راه حل هایی هستند برای همه بیماریهای محیطی و کشمکش هایی که در این دنیا با آن مواجه هستیم . نیرویی که در دستها و چهره های نقاشی شده دانشجویانش تماما نگاه جدیدی ست که کسی ممکن است آینده خلیج فارس و رابطه ای که ما با آن داریم را نشان میدهد. دانشجویان همان دانشجویانی هستند که همه جا دیده میشوند و هنر واسطه ای است که از تمامی مرزها و حریم ها عبور میکند.
هنر محیطی میتواند به همان اندازه نگاهبان سنت ها باشد همچنین واجد مسائلی از جمله آینده حفاظت کردن و بی عدالتی های زیست محیط است.
مهرهای استوانه ای حجاری شده احمد نادعلیان یکی از بنیان های غنی هنر آفرینی ایرانی را احیاء می نماید. ما زمانیکه تصاویر خلق شده بر روی مهر های استوانه ای بر روی ماسه های سواحل دریا و اقیانوس ها غلتانیده می شوند دوباره سرزنده می شویم و این چیزی است که ما سهیم می شویم. ممکن است ما مسیر این این جان بحشی باستانی و ماهی های نمادین را که ببینیم دنبال نمائیم و ببینیم که ما را به کجا رهنمون می نمایند. تعامل با چنین مواد طبیعی بومی به گونه ای دوباره “قدرت (خلاقانه) بسیار عالی” را تعریف می کند و ادراک ما از بهشتی جهانی را قدرت می بخشد.
ابیگل داوون
در جستجوهای اخیر متوجه شدم که در آن زمان خانم رخشاد نورده در آن زمان ایمیل‌های من را دریافت می‌کرده اند. بعدها به جزیره هرمز آمده بودند و با توجه به اطلاعات اشتباهی که دریافت کرده بودند مطلب نسنجیده‌ای نوشته بودند. مطلب ایشان اگر امروزه دوباره منتشر شود در خود بندرعباس باور پذیر نیست. تحلیل‌ها تاریخی ثابت خواهد کرد که شناخت عمیقی نداشتند. بعدها به آن اشاره خواهم کرد.
این رویداد به واسطه معرفی در سایت من و بازخورد بین‌المللی که داشت و جشنواره هنر محیطی خلیج فارس در سایت موزه سبز معرفی شد. آنها به زبان انگلیسی با من گفتگو داشتند که بازخورد و بازتاب خیلی خوبی داشت در یک یادداشت جداگانه مصاحبه را معرفی می‌نمایم.
تا حدود هفت سال قبل نوع خدماتی که سرورهای بیرون از ایران می‌گرفتم قابلیت‌های خوبی داشت. در خود سایت تعداد بازدیدکنندگان و لغات کلیدی را رصد می‌کردم. اما در سالهای اخیر با توجه به خدمات ارزان‌تری که در ایران وجود دارد دارای محدودیت‌هایی است و باید از موتورهای جستجو کمک گرفت. علم ارتباطات امروز تغییر کرده است. اما در آن زمان دانش و آگاهی نسبت به این و مسائل به معرفی جزیره هرمز کمک بزرگی کرد.
اخیراً زمانیکه ایمیل‌هایم را برای این نوشتار بررسی می‌کردم دیدم که به یکی از دوستانم نوشته‌ام اگر رویدادی نباشد دوهفته بعد شخصا به جنوب خواهم رفت. به نظر می رسد در هر صورت من انگیزه قوی داشتم که دوباره به جنوب کشور سفر کنم.
استفاده از متن و عکسهای نادعلیان در سایت های دیگر ممنوع است.
ادامه دارد
Views: 3